Het wedstrijdverslag, dat nooit echt een wedstrijdverslag was.
In de vroege zomer van 2005 kwam een aantal ongure types op het idee om een Veteranen team op te richten binnen KMHC Waalwijk. Deze vereniging had de nodige jaren een Ouwe Mannen team ontbeerd. De eerste Meet & Greet was ten huize van de Majoor, die toen nog gewoon Mark genoemd werd, aka Dun Hoff.
We begonnen met 18 man en dat bleek geen overbodige luxe. De eerste 2 spelers vielen al voor aanvang competitie af, zonder ooit een bal te hebben geslagen.
Vol goede moed gingen we trainen, olv Rob “het Slangetje” Sandokan.
De start ging vlot; 2 x kampioen op rij ! Manager “papa” Jos schilderde spandoeken tot hij de blaren op z’n vingers had. Onze rotonde is daardoor onsterfelijk geworden.
In de 1e poging OVK werden we snel van onze illusies beroofd. Dan maar weer 1e klasse en prompt kampioen. De 2e poging OVK duurde ook 22 potten, maar met 23 punten waren we weer te klein en gingen we weer terug naar een lager niveau. Toen waren we al 5 seizoenen op weg; het was een echt vriendenteam geworden en de eerste wisselingen van Vets lagen al achter ons. Ik zal u niet vermoeien met alle namen, bijnamen, rugnummers en details; dat kun u nalezen als u vertrekt uit dit illustere gezelschap !
Het vervolg in de 1e klasse was steeds goed en hier werden we dan ook vlotjes weer kampioen en steeds slaagden we er op slinkse wijze in, om niet weer naar de OVK te promoveren. Tot vorig jaar de maat vol was en we als echte mannen ons lot moesten aanvaarden. De 3e keer OVK !
We hebben er serieus over vergaderd en gestemd ! Kootsj stemde als enige tegen, in zijn poging de sfeer te bewaken. Er waren in een ver verleden immers altijd Vets die slecht tegen hun verlies kunnen. Zij konden deze emotie niet omzetten in extra energie, maar trachten dit verbaal te compenseren, tegen tegenstander, scheids ende (daar is ‘ie weer) mede-Vets.
Hoe mooi is het dan om als Kootsj, na een hockey-werk-loos seizoen te mogen constateren dat jij ongelijk had en het team véél Vetter en volwassener geworden is !
De Vets hebben toch iets geleerd in die afgelopen 9 seizoenen en het welbekende en veelvuldig besproken GGGG; gemopper, gezanik, gezeik en gezeur, bleef grotendeels achterwege. Na wat kaarten, een heuse hand-stand van de Majoor en een prachtige actie aan de bal(len) van Marcel, hadden we tijdens de winterstop ! 13 ! punten en bleek op de laatste competitiedag dat we met 22 punten veilig waren voor nog een jaar in de felbegeerde Overgangsklasse. We hebben gewonnen èn verloren van zo’n beetje alle teams en daarmee is er een Vette toekomst voor HA in deze klasse weggelegd.
Naast onze zegetochten op het slagveld, besteedde menig Vet de nodige tijd en pecunia aan de club. Veel vrije tijd werd in “ons Wollúk” gestoken; door het geven van training aan jeugd, in de nodige bestuursfuncties, de GGG en zelf het schilderen van meubilair. En daarnaast altijd goed vertegenwoordigd op ALV-’s en nooit te beroerd om (ongevraagd) onze mening te geven. We pakten onze Vette Verantwoording !
HULDE MANNUH ! !
Kootsj; die nooit een echte Kootsj was, is trots op de Vets !
Aan alles komt een eind, en als bijna-niet-spelend teamlid is de zelf-hockeyende- lol er voor mij helaas van af. Ik ben niet weg, maar train af-en-toe eens mee. Graag speel ik op uw verzoek, nog een keer als Vette ZZP-er mee.
Deze Kootsj zwaait af, Lang Leve de nieuwe Coach !
