Blauw of wit, dat was de vraag die voor de wedstrijd het meest
gebezigd werd. Waar de een naar huis ging om wat blauws te halen, werd de ander
even zo vrolijk terug naar zijn woonst gedirigeerd om iets wits te regelen bij
moeder de vrouw. De app was duidelijk, maar toch leuk om op een zonovergoten
zondagmiddag wat verwarring te zaaien voor vertrek.
Uiteindelijk is er door de Pullen een doos hagelwitte
wedstrijdpolo’s gescoord, maar eenmaal bij hockeyclub Rosmalen aangekomen,
dartelden zowat het hele Wollukse team reeds in mannelijk en dónkerblauw tenue
op het veld, de flauwe babyblauwe shirtjes van de tegenstander stoer
overbluffend. De witte polo’s bleven in de doos.
Na het omkleden, nog even lekker inspelen en
deze keep kon vol vertrouwen de wedstrijd tegemoet… Gelukkig steekt mijn dijbeen
redelijk goed in het babyvet, anders had de moordaanslag van de Majoor op mijn
schaamstreek anders af kunnen lopen. Een tikje mank en met een bloeduitstorting
die als magnetronmaaltijd aan een hongerige dikke vampier aangeboden kon worden
(hij hoefde er alleen het rietje maar in te steken), toch maar aan de wedstrijd
begonnen. Als wraak, besloot ik 2 ballen bewust door te laten. Laten we wel
wezen, die kon ik hebben...
Sir John maakte
vier doelpunten, Leenheer Bankruud eentje en Nielus had het vizier uitermate
scherp afgesteld, pal naast het doel. We kregen er 2 tegen en de mannen in het
lichtblauw blijken nog steeds niet de meest sympathieke tegenstanders (als ze
verliezen). Opmerkingen als: "Hij wir, da lompe varken”,
hounoueensopmetappelleren, hounoueensopmetappelleren, hounoueensopmetappelleren,
scheids, hijzitdehilletijdteappelleren, waren meer dan eens te horen in onze
eigen cirkel. Op het middenveld en in de voorhoede zal het wel niet anders
hebben geklonken. Zoals het de sportief superieure ploeg betaamt maakten we
vooral hockeyend (en af toe met een verbale, danwel fysieke plaagstoot) het
verschil en met een klinkende zege als bewijs, togen we na een paar kannekes
bier in de mik terug naar Wolluk. In de luwte van Push E, loeren we nog steeds
op het kampioenschap, wetende, dat we het de één na laatste wedstrijd zouden
kunnen regelen. Aswewilluh.
Houdoe
KPR
