Pelikaan uit te Roosendaal was dit weekend de tegenstander, de verste uitwedstrijd van dit seizoen. Dat was te merken aan de afmeldingen, vele blessures en een keelontsteking van Lart zorgde voor maar 11 spelers. Gelukkig bood Mark van H3 zich aan als invaller. Bij Pelikaan wel een volle bank, we moesten dus gedoseerd met onze energie omgaan.
In het begin van de wedstrijd golfde het spel heen en weer. Pelikaan gestructureerd aan de bal in de opbouw, Vet A lekker opportunistisch naar voren. Dat opportunisme werd beloond met o.a. twee strafcorners. Slim gebruik makend van de snelle selfpass binnen de 23-meter leverde o.a. één van de corners op. De (vrouwelijk) scheids zag dat goed, toen was ze nog scherp, later in de wedstrijd beduidend minder. De beide corners vlogen er zowaar in, waarbij de eerste een echte lucky was. Bij de tweede moest de keeper dusdanig gestrekt naar de hoek dat dat hem fataal werd. Een paar minuten na die 0-2 moest hij het veld ruimen, rugklachten. Na enig oponthoud vervolgde de wedstrijd en was Pelikaan voor 90% aan de bal, zonder echt uitgespeelde kansen te krijgen. Net voor rust wel de 1-2 van Pelikaan, wat een klote moment. Na in de rust de gebruikelijke tactische punten op de i gezet te hebben, gingen we vol zelfvertrouwen de tweede helft in, er was immers vandaag wat te halen. Net als in de afgelopen weken, helaas toen zonder de welverdiende punten.
Onder zware druk werd de tweede helft door ons beleefd, waarbij we vanuit de counter drie open kansen kregen op een doelpunt. Het scorend vermogen op de momenten die er toe doen breekt ons dit jaar zwaar op. Aan de andere kant kreeg Pelikaan een aantal opgelegde open kansen door goed uitgespeelde aanvallen, keeper Pul kon daardoor uitgroeien tot de "Man of the match". Een aantal weergaloze saves hield ons op de been. Fijn dat de keep weer in vorm is voor de laatste wedstrijden, we zullen het nodig hebben.
Zoals zo vaak in deze competitie eisten de scheidsrechters weer een hoofdrol voor zich op. De 1-2 bleef te lang op het bord staan voor de thuisploeg, dus was het aan de scheidsen om daar verandering in te brengen. De beslissingen vielen steeds vaker in het voordeel van Pelikaan, op zich is dat nog niet zo gek. Maar bij een aanval over rechts van Pelikaan gebeurde het ongelooflijke. Bij een penetratie de cirkel in over de achterlijn werd de bal langs de keeper gespeeld vanaf de achterlijn. Deze caramboleerde vervolgens via de paal over de doellijn richting de andere doelpaal. De bal had de eerste doelpaal net geraakt waarna de scheids (v) direct voor een doelpunt floot. De bal rolde vervolgens niet tegen de tweede paal of in het doel, maar rolde van de doellijn af het veld weer in, onmogelijk dus een doelpunt. Deze bal was de doellijn nooit gepasseerd. Felle protesten van alle verdedigers hielpen niet, de scheids (v) beargumenteerde dat de bal bij de doelpaal tegen het schroefje kwam dat daar net achter de doellijn op de plank zat en daar dus reeds de doellijn gepasseerd was. Pelikaan hield begrijpelijk haar mond en zo was de 2-2 een feit. Er was nog zo'n 10 minuten te spelen, dus billen knijpen werd het. Met vereende krachten vochten we om de 2-2 te behouden. Fel protesterend tegen de onterechte beslissingen van de scheidsrechters, waarvoor Ice-T nog een collectieve team gele kaart kreeg.
Zowaar kregen we nog een 100% kans aan de andere kant, maar deze werd op de doellijn half hoog tegen gehouden, al of niet met het lichaam. Een strafbal had gegeven kunnen worden, uiteraard gebeurde dat niet. Jammer Majoor, dan had je je echt onsterfelijk kunnen maken. De eerstvolgende is natuurlijk voor jou.
In de absolute slotfase van de wedstrijd reageerde de nummer 9 van Pelikaan zijn frustratie af voor het missen van al zijn kansen door in Marcel zijn ....... te knijpen. Volledig te begrijpen, maar niet goed te praten, reageerde Marcel met een karate-achtige trap richting die nummer 9, waarbij hij zijn been slechts schampte. Daarop werd geel gegeven aan beide spelers door de scheids (v). Bij het verlaten van het veld richting dug-out gaf Marcel nog uitleg aan Ton over het incident en prompt toonde de scheids (m) hem de rode kaart wegens praten. Totaal onbegrijpelijk. Kennelijk moest de 3-2 nog geforceerd worden.
Snel daarna was de wedstrijd voorbij en realiseerde we ons dat het punt gekoesterd moest worden. Immers, een 5-2 nederlaag had ook zomaar gekund. Aan de andere kant was er ook de gedachte dat we met 2-3 met die paar counters vanuit Roosendaal hadden kunnen vertrekken. Of dit punt ons lijfsbehoud gaat opleveren zal op 7 juni duidelijk worden, we staan wel weer op de 10e veilig plaats.
Eerst nog de competitieronde van 31 mei, onze tegenstander Were Di B heeft de afgelopen 5 (!) wedstrijden verloren, daar valt dus echt wat te halen. Zwart Wit speelt tegen Drunen, die theoretisch nog niet veilig zijn. Met een punt overigens wel en dat kan ons fataal worden. Goirle tegen kampioen Zevenbergen, ik neem aan dat die niet tegen de nummer laatst willen verliezen als kampioen. De laatste ronde rest dan Etten Leur uit voor ons, daar valt sowieso moeilijk te winnen is onze ervaring. Zwart Wit speelt dan tegen Goirle en met een punt bij Drunen levert een een overwinning voor Zwart Wit ons degradatie op. Tenzij ..... Kortom, nog voldoende spanning onderin.
