Hilvarenbeek HA – Waalwijk HA, 19-11-2017
Groen & Geelzucht
Hilvarenbeek was onze opponent, een groen semi-alg-veld het strijdperk en een line-up de openings-ceremonie. Gouw afschaffen als je er over nadenkt. Er schuilt meer gevaar in de line-up dan in het hockeyspel, zeker voor de vijftigplussers onder ons die nog geen griepprik hebben gehaald. Hét moment om zo’n virusje op te lopen, of iets anders. Snot van de neus, hand uit de broek en zeventien keer handje schudden. Lekkerrr. In het vervolg gewoon volstaan met de mededeling; ‘Sorry scheidsen, maar enkelen onder ons hebben last van smetvrees, daarentegen is onze yell schoon en minstens zo oprecht!’.
Maar heeft de line-up als statement het vermeende effect gehad? Dat zou de wedstrijd moeten uitwijzen. Laten we terugblikken. Onze strategie: Catenaccio (Italiaans voor ‘grendel’) met de opstelling volgens het systeem van Rappan. Let op de vijf zones in de afbeelding! Heintje is of natuurtalent of heeft gewoon zijn huiswerk goed gedaan. Ik houd het op beide. Onze bezetting bestaande uit louter vaste kern (onze reservisten hadden een koopzondag) pakte hun taken gedegen op. Het spel ontwikkelde zich zoals je bij Catenaccio mag verwachten; een tegenstander die zich suf beukt op een degelijke verdediging, om zich vervolgens door razendsnelle counters van duo Hein en Ton te laten verrassen. En met succes! Driftig combinerend werden de Hilvarenbekers op achterstand gezet. Het spel verliep sportief met hier en daar een appelletje waarvan de scheidsen niet echt gediend waren. Jotto, net vers van de bank, werd als eerste geconfronteerd met de consequenties van de geweldsinstructies die de handhavers van de beleidsmakers van Hilvarenbeek hadden meegekregen, of de interpretatie daarvan. Een goedbedoeld advies, om te voorkomen dat een strafcorner onterecht wordt gegeven, leverde onze Jot prompt en resoluut groen op. Voordeel: Zijn plek op de bank was nog warm van zijn eigen kont. ‘En ik zei alleen maar…’, klonk het daar bij herhaling.
Tweede helft. De 1-2 voorsprong stond op het bord. Niet geflatteerd. Sterker nog, enkele mooie combi’s brachten net niet de zorgeloze wedstrijd die het had kunnen zijn. Desalniettemin toonde het spel de potentie die wij in huis hebben! Laten we dat niet vergeten. De show begon pas echt toen in de tweede helft de handhavers besloten om ons team te decimeren in de letterlijke betekenis van het woord (zij het dat het bij de oude romeinen nog een maatregel tegen lafheid betrof). Een appélletje (daar is ie weer) van Ice-T werd als een onreglementaire verstoring van het spel van de arbiters aangemerkt. Geel werd zijn deel, conform de geweldsinstructie van het Hilvarenbeekse bestuur aan de handhavers. Lart, die volgens goed gebruik als aanvoerder om uitleg vroeg, kon dan ook direct, voorzien van geel, de verbijsterde Ice-T achterna. Tsja, daar bleef het natuurlijk niet bij. De onrechtvaardigheid bracht zoveel spanning, dat het kleine overdrukventieltje op de verbale beerput van onze keep geen weerstand meer kon bieden. Een klein beetje ontsnapte beer bracht ook de aftocht van Jeroen, waarop langs de lijn een bijzondere Vette ALV ontstond. Een bijzonder schouwspel met op de achtergrond een tegenstander die zich geen raad wist met de situatie en twee handhavers delibererend over de juistheid van hun gelijk. En zowaar, nog voor de rondvraag mocht het team al weer voltallig het veld op. Vets opgelucht; geen boete en puntenaftrek. Tegenstanders opgelucht; geen plaatsvervangende schaamte meer. Handhavers opgelucht; er viel weer wat te handhaven.
1-2 werd tegen de kansenverhouding in 2-2 waardoor de Hilvarenbekers weer hoop kregen op puntjes. Hét moment om de voorsprong te herstellen werd letterlijk getorpedeerd door de keeper
van Hilvarenbeek, die buiten de cirkel Lart groen bezorgde. Als Dr. Bart Banner herrees hij van het algenveld; kleding gescheurd, groen torso. Het feit dat niemand om de terechte rode kaart zeurde is tekenend voor de sportieve verhouding tussen de spelers.
De 2-3 viel eindelijk, met nog 1 minuut op de klok. Was de buit binnen? Door het nagenieten van het mooie doelpunt was ‘de grendel’ even vergeten. Een onoplettend voetje werd door de bal getroffen die de Hilvarenbekers vrijwel vanaf de middenstip de cirkel in beukte. Strafcorner en einde speeltijd, je zult het net zien. Via de rebound eindigde een net bal naast de goal op de voet van een verdediger. Strafbal volgens de handhaver, je zult het net zien. Maar inmiddels een ervaring rijker en minder overtuigd van eigen gelijk, zette het goeie jong de strafbal om in een strafcorner. Met subliem keeperswerk zorgde Jeroen ervoor dat we drie punten mee naar huis hebben kunnen nemen. Al bij al een sportieve pot met een gezellige derde helft. Ondanks of dankzij de line-up?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten