Mannen die hockey haten, dl 3: gerechtigheid

Na het ontbijt voor Moederdag te hebben afgeruimd verplaatsen de WW Vets zich op en in hun stalen rossen vanuit verschillende delen van de stad richting het hockeycomplex. De zon schijnt volop, maar op straat is behalve een vroege hardloper nog niemand te bekennen. Er hangt een lege en mystieke sfeer. In het bijna instortende clubhuis met dito tribune verzamelt traditiegetrouw de groene brigade, waar zij zich voorbereid op de strijd. Niet vermoedend dat dit een regelrechte thriller zou worden. De rituelen zijn bekend; sterke koffie, aanbrengen van lichaamsbescherming, en doornemen van de laatste ontwikkelingen. Als plotseling de tegenstander binnenkomt, kijkt iedereen strak en wordt er nauwelijks gegroet.

De spanning en de vastberadenheid om deze strijd te winnen is voelbaar. Vlak voor het fluitsignaal komen de mannen nog een keer bij elkaar voor het strijdplan, waarbij wordt afgesproken ons niet uit de tent te laten lokken, maar vooral in de eerste fase het spel te controleren. De aanvalskreet klinkt harder dan ooit, de slagwapens kletteren en dan is het spel op de wagen. De tactiek werkt. Push heeft moeite om de bal rond te laten gaan door de felheid van de Vets. De dekking is messcherp. In balbezit wordt er geconcentreerd en de aanvallen van de Vets worden steeds dreigender. Ondanks dat het doel niet wordt geraakt blijft er rust in het spel met af en toe fenomenale combinaties. De verdediging van Push wankelt regelmatig, maar blijft met kunst, vlieg- en goed keeperswerk overeind. Dan ineens na een afgeslagen aanval neemt Push de bal over. De VET verdediging kraakt, maar net als er weer controle lijkt te zijn, volgt er een onverwacht schot dat net niet wordt gestopt en bij de Push spits beland. Deze heeft alle tijd om aan te leggen en het oordeel te vellen.0-1, tegen alle verhoudingen in. De Vets zijn totaal niet uit het veld geslagen en zetten de strijd voort. Bij Push heeft het doelpunt echter geen rust gebracht; er wordt steeds meer gescholden op de arbitrage en ook de duels worden gemener. Men grijpt steeds meer naar de overtreding. De Vets blijven stoïcijns, terwijl menig speler inwendig kookt. De harde fysieke en mentale trainingen van de afgelopen weken zijn niet voor niets geweest. In de rust wordt het tactisch plan geëvalueerd met als conclusie dat meer de flanken moeten worden gezocht. Gedisciplineerd wordt dit strijdplan uitgevoerd.

Na weer een harde overtreding, neemt Bart van L. de toegekende vrije slag meteen en sluipt door de defensie om vervolgens verwoestend uit te halen, 1-1. De Push spelers koken van woede, gaan helemaal door het lint, maar de arbitrage is onvermurwbaar. Vanaf nu is het code rood voor de ervaren groene brigade, dat extra is verstrekt met een aantal aanstormende talenten. Mentaal staat Push op breken. Dan volgt na weer een grove overtreding een strafcorner voor de Vets. De strafcornersquad stelt zich op, haalt diep adem en concentreert zich. Ze weten wat ervan afhangt. Nadat de bal strak wordt aangespeeld wordt ineens een geheel nieuwe variant toepast, die zelfs voor de medestrijders nog geheim was. Met een doffe dreun valt de 2-1 door Folkert HV. Push kan deze klap niet meer verwerken en probeert scheidsrechters en directe tegenstanders te intimideren door nog meer geweld te gebruiken. De Vets houden het hoofd koel, wetend dat de overwinning hen niet meer zal ontgaan. Het eindsignaal klinkt en de spanning maakt plaats voor het gevoel van gerechtigheid. We’ve beaten the bloody bastards. Weer een stap dichter bij het zo begeerde kampioenschap, want dit eliteteam gaat voor het allerhoogste. (In verband met geheimhouding van deze operatie zijn de namen gefingeerd)

Een cruciale 3-punter voor het kampioenschap is binnengesleept. De Vets hebben zich laten beschimpen en hebben fysiek veel te incasseren gehad, maar ijzeren discipline heeft overwonnen van onsportiviteit. Met het oog op het kampioenschap was het nog afwachten wat nummer 2 in de competitie, MOP B, gedaan zou hebben tegen het zwakke PUSH F. Normaal gesproken kat in het bakkie voor de Moppers. Later op de zondagavond bleek alles anders. Terwijl alle veteranen al op een oor lagen was het de immer oplettende Kootsj die ontdekte dat Push F MOP B de oren hat gewassen. Zo was het dus in één weekend dat Push een cruciale rol speelde in het kampioenschap van Waalwijk veteranen A. Push E liet zich verschalken door Waalwijk en Push F hielp Mop van de kampioensaspiraties af, met als gevolg dat Waalwijk Heren A zich weer eens kampioen der 1^e klasse mag noemen.

Helaas hebben de Vets dit niet kunnen vieren op de dag zelf, maar dit zal ruimschoots worden ingehaald op het Snorrenfeest!