Kootsj: Majoor, jij schrijft het verslag
Pul: Hoff, jouw beurt voor een verhaal
Majoor: Ech nie!!!!
Pul: Denk je eraan dat je een verslag mag schrijven?
Majoor: Ech nie!!!
Pul: Egwel!
Pul: Kopij naar mijn e-mail
Pul: … krijg ik nog een verslagje voor het archief? X
Majoor: Geen tijd. Geen zin. Nu op het hockey. Dadelijk
kaarten. Dan naar bed. En morgen weer zo. Verkeerde persoon gekozen! xxx
Majoor: Love you. En ik vond het een K-wedstrijd.
Pul: Jij bent geen sjaak afhaak. Anders schrijf je maar dat
het K was
Pul: Zal ik dan maar een compromitterende foto van jou
plaatsen?
Majoor: ……..
Niels: Waarom is er geen wedstrijdverslag?
Pul: Majoor zit nog te broeden.
van Bier: Oww. Majoor is pissed over de wedstrijd…
Dus geen verslag van de enige echte veterane veldheer, de
Majoor. Een echte eigengereide Borkse. Die krijg je niet naar links of naar
rechts. Wat ie in z’n kop heeft…
En toch moge de strekking van deze correspondentie duidelijk
zijn. Het was een K-wedstrijd. In elk geval voor de Majoor. Hij werd er tenslotte
met geel vanaf gestuurd. Waarom? Dat weet eigenlijk niemand. Sowieso was de
arbitrage wat arbitrair. Aan de ene kant stond in de 1e helft één
van de tegenstanders te fluiten. Nota bene de voorzitter en de meest drieste
van het stel. Halverwege werd hij vervangen door een Bommelse beroepsfluitist.
Zo eentje die het wel leuk vind om te fluiten (naderhand stond ie ook Dames 1
te fluiten) maar eigenlijk niet capabel is. Aan de andere kant (ôchgèrrum)
stond een welwillend grietje van 16 lentes opgesteld met een fluit. Deernes van
deze leeftijd hebben gewoon nog weinig ervaring met n’importe welk blaasinstrument.
Bedeesd beroerde zij met haar ongerepte lippen het harde kunststof van de fluit.
Zo zacht en zo liefelijk dat er nauwelijks genoeg lucht werd verplaatst om het
fluitje te doen klinken. En als het dan niet gehoord werd door de spelers dan
gaan ze maar lekker door, zal ze gedacht hebben.
Dit alles leidde tot frustratie van onze natuurlijke leider.
Die zal daar op gereageerd hebben en kon als gevolg even een time-out nemen in
de dug-out.
De wedstrijd zelf was een formaliteit. Het begon goed. 3-0
bij rust (2x John, 1x Hein). Tijdens de thee even anticiperen op de
tegenstander. (Doen we altijd, maar pakt meestal anders uit). Het tweede
bedrijf kom je je dan toch nog in de problemen als je er 2 om de oren krijgt.
De mini-Tarzan en het Bankwezen deden hun best maar ook zij kwamen niet meer
tot scoren. Toch weer gewoon een 3-punter naar Waalwijk gesleept. We mogen
Bommel dit seizoen nog twee keer bevechten. Hopen dat ze de volgende keer voor
adequate arbiters zorgen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten