Niet voor de Push

            Zondag 9 maart 2014

Waar het de eerste helft nog kat in het bakkie leek, werd het uiteindelijk een kat in de zak. Lag het aan het gemis van een slechte generale die ritueel voorafgaat aan de start na een stop? Wollukkers ik troost u; dit wás de slechte generale. 3-1 verlies en nummer 1 af; er is een last van onze schouders gevallen. Weg status Angstgegner. Niet meer de Upper­dog.

Ruim baan dus voor het onbevangen spel waar onze stille kracht uit het verre oosten al een staaltje van gaf door de bal in de tweede helft alsnog strak in’t dak te janken. Ja, de tijger van Maleisië, onze Sanderkan, was niet voor de Push en gaf het besmette blazoen nog enig kleur. Guerrilla! Dat wordt de nieuwe tactiek; de strategie die door Hein von Clausewitz voor aanvang van de wedstrijd al ‘ontvouwd’ werd, maar helaas (nog) niet begrepen.

Een Push in het nauw maakt rare sprongen, dat is ons niet vreemd. Maar dat de partij vrijwel vrij was van het gebruikelijke kattengejank mag als unicum niet onvermeld blijven. Mee doordat d’n (Bl)éric net zo kort gehouden werd als zijn haar lang is, bleef de sfeer op het veld goed. Wel kreeg onze osteopaat nog een snijder op zijn Calcaneal tendons te verwerken, maar bij dat incident bleef het.

Op een zonovergoten terras (9 maart!) werd de wedstrijd onder het genot van koele pinten en warme happen met de heren van Push na beschouwd. Muizende Pushes mauwen inderdaad niet. Heren Push, complimenten voor de nazorg waardoor wij als waardig verliezer de aftocht met gevulde blazen bliezen.

Meintje