De maanden september en oktober waren voor de Vets
succesvol. In deze maanden werden alle punten verdiend die de Vets tot op heden
verzameld hebben. Begin November werd een 5e plek op de ranglijst
nog gevierd en men complimenteerde elkaar volop.
Na de wedstrijd tegen Drunen (2-1 winst!) is er iets ontstaan
waardoor er tot op heden geen punt meer uit een wedstrijd gesleept is. Waar
vorige week nog kansloos verloren werd van mede degradatiekandidaat Zwart-Wit, moest
nu toch echt concurrent Goirle verslagen worden. Thuis nog gemakkelijk met 5-1
van gewonnen, maar behaalde resultaten in het verleden, bieden geen garantie
voor de toekomst.
Al geruime tijd zijn de Vets op zoek naar de oplossing om
weer punten te kunnen halen. Zo werd er vooraf een heus partijtje om balbezit
gespeeld voor het balgevoel en werd de tactische keuze gemaakt om vroeg druk te
zetten op de verdediging van Goirle. Ook werden enkele spelers op andere
posities neergezet ter faveure van meer stootkracht voorin.
Deze nieuw aanpak resulteerde in prima begin van de
wedstrijd. Maar helaas wel geteld van korte duur (circa 5 minuten). De eerste de
beste keer dat Goirle de cirkel van Waalwijk bestormde, mocht een aanvaller tot
2x toe aanleggen om uiteindelijk de openingstreffer te maken. Gelijk zakte het
veldspel van de Vets ver weg: Duels werden verloren, slordige/blinde passes,
slechte aannames. Tactisch was het los zand. Taken werden onvoldoende uitgevoerd
en bij balbezit doet de helft mee door zich aan te bieden en de andere helft is
toeschouwer op het veld. Al gauw werd het dan ook 2-0 en 3-0 voor Goirle. Ook
deze 2 tegengoals leken makkelijk te voorkomen.
Afrika heeft de big 5 en de Vets hebben de Big 3 (Sir John,
Lart en Ice-T). Maar naar Goirle waren er helaas slechts 2 afgereisd. Dankzij 2
doelpunten van Sir John, gingen we nog enigszins met vertrouwen de rust in.
Tijdens de rust werd tactisch nog wat omgezet waardoor er een blok op het
middenveld neergezet werd. Dit zou de angel uit het spel van Goirle moeten
halen.
De Vets startte de 2e helft goed en scoorde wederom dankzij John 3-3. Zo doorgaan
zou je zeggen. Maar lang hielden de Vets dit niet vol. Kort na de gelijkmaker
benutte Goirle een strafcorner die gegeven werd na een (te) zwaar bestrafte
overtreding buiten de 23 meter. Het gevolg was dat het niveau van de Vets weer
ver terugzakte naar dat van de afgelopen weken. Aanvallend kon er geen vuist
gemaakt worden en was het Goirle dat terecht uitliep naar een 5-3. Veel
geklungel en gekluts aan Waalwijk zijde, had kunnen leiden tot een grotere einduitslag
voor Goirle. En Goirle is toch echt geen topper. Echte atleten in dat team zijn
ver te zoeken. De laatste man was zelfs uit zijn broek gescheurd omdat hij
moest bukken.
Maar de fase van frustratie lijkt voor menigeen voorbij en
heeft plaats gemaakt voor berusting.
Begin van de competitie was iedereen fris en fit. Opkomst
van de training was groot en buiten het veld werd er aan de conditie gewerkt.
Hiernaast werd de tactiek eigen gemaakt en verder verfijnt. Met resultaat. En
resultaat motiveert.
Om diverse redenen moeten/laten spelers van stek gaan op
zowel trainingen en wedstrijden. In vergelijking met andere teams in deze
klasse, komen we nu techniek, snelheid, conditie en handelingssnelheid
te kort. Ondanks we hebben aangetoond dat we het wel kunnen. Dus hoe raken we
weer op het juiste spoor? Misschien dat de paashaas het weet.
Gr Hein
