maandag 22 september 2014

Waalwijk HA - Sukerbieten HA

Na de teleurstellende competitiestart met een onnodige nederlaag tegen Tilburg, stond de eerste thuiswedstrijd op het program tegen het zeer sterk geachte Zevenbergen. Zevenbergen is  namelijk vorig seizoen gedegradeerd uit de hoofdklasse, waar ze trouwens een jaar lang wekelijks een pak op de broek hebben gekregen. In de weken voorafgaand werd reeds gedubd over het veld, waarop we zouden spelen: het nieuwe snelle waterveld of toch het trage zandveld. Nadat allerlei theorieën in de diverse werkgroepjes besproken zijn, werd besloten op water te spelen.  Waarom? Daarom, omdat het kan.
Dat dit consequenties zou hebben voor de aanvangstijd, was voor velen erg laat duidelijk. Vanwege het besproeien van het veld moet er een half uur eerder gestart worden en voor sommige  in-gewoonte vastgeroeste veteranen is het lastig om een ritme ineens na zoveel jaar om te gooien.
Ondanks de nodige blessees, maar met hulp van de come back van Marc J. ( leuk je weer te zien ballen Marc) kan Heininho voor de wedstrijd nogmaals het tactisch strijdplan uitleggen. Zo langzamerhand zijn er tijdens dit tactisch betoog steeds minder vertwijfelende gezichten, blijkbaar doet herhaling toch deugd. Op het veld werd het zelfs tot uitvoering gebracht, wat resulteerde in een licht overwicht in het begin van de wedstrijd. En na een stief kwartiertje creëerden we dan ook de eerste strafcorners. Uit een van deze corners werd het zowaar ook nog 1-0 voor de Vets, Lart sloeg de bal in twee etappes onder de keep door. Deze voorsprong gaf de vets moed en zeer geconcentreerd en taakbewust kregen de bietenverbouwers geen grip op ons spel. Het werd zelfs in de “dying seconds” van de eerste helft nog 2-0 door een lekkere solo actie van Sir John.
In de rust werden de puntjes nog eens op de i gezet, voor het eerst had Heininho eigenlijk niet zoveel te verbeteren of te repareren in de rust.  “Vooral zo doorgaan” was dan ook het devies.
Natuurlijk ging Zevenbergen de tweede helft wat feller spelen, echter tot grote druk leidde het allemaal. Maar dat we gefocust moesten blijven bleek wel snel, want eerste kleine foutje werd meteen genadeloos afgestraft door Mr. Psycho. Wakker geschud dor deze snelle anschlusstreffer trokken de Vets er weer op uit en binnen vijf minuten was het verschil weer 2 doelpunten de Vets’ voordeel. Heininho zette met een schijn backhand de keep op het verkeerde been en de hobbelde daardoor heerlijk in de korte hoek langs de keep 3-1. Zouden we dan echt van de absolute favoriet voor de titel gaan winnen? Het antwoord werd al snel duidelijk. Door wat wisselingen in het elftal en onduidelijkheid over de te voeren tactiek sloop er enige onzekerheid en onachtzaamheid in ons team. Kleine foutjes waren het gevolg hiervan en de Roode Bieten maakten hier handig gebruik van en tien minuten voor tijd was de stand ineens volledig omgedraaid ipv 3-1 voor, nu 3-4 achter. Maar waar we in het verleden de koppen wel eens lieten hangen bij teleurstelling, zetten we nu nog eens goed aan voor het laatste stukje. En we werden beloond voor deze daadkracht. SL moet gedacht hebben: “Wat Heininho kan, kan ik ook” en zowaar met een schijn backhand liet hij de steeds roder wordende Bietenkeep kansloos 4-4.
Terugkijkend op de eerste 2 wedstrijden kunnen we gematigd positief zijn, in ieder geval het gevoel is goed, twee wedstrijden niet weggespeeld en zeker kansen op de winst. Zolang we maar bewust zijn van onze taken en deze ook geconcentreerd als team uitvoeren hoeven we voor niemand terug te deinzen.
Aanstaande zondag op naar Zwart-Wit, om half tien in de ochtend. Dat waren eens tijden die voorbehouden zouden moeten zijn voor de mini’s, helaas nu ook voor de Vets. Dus zaterdagavond op tijd naar bed en snaveltjes toe.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten