22 september 2008
|
|
Vlissingen A - Waalwijk A, 22 september 2008
Een schitterende dag
met prachtig weer, maar helaas geen schitterende wedstrijd en zeker geen
prachtig
|
De
start van de eerste helft laat zich het beste kenmerken door het woorden
"aftasten" en "speldenprikken". Daarna werd het vechthockey
in een, voor veteranen ;-), moordend hoog tempo. Het veld werd langgehouden (of
gelaten) en er was inderdaad hoog tempo, waarbij ook de bal aan beide zijden
"in hoog tempo" weer werd ingeleverd of zijn eigen weg over de
achterlijn vond. Bij DE succesvolle aanval in de eerste helft, werd Bart in de
diepte langs de lijn aangespeeld. Na het eruit lopen van zijn directe
tegenstander kon hij op, de voor hem welbekende wijze, met een lichte
schijnbeweging langs de keeper en een afgemeten voorzet op Ruud betekende de 1-0.
De wedstrijd ging redelijk gelijk op, er volgden nog enkele kleine kansen aan
weerskanten, maar met 1-0 werd de rust bereikt.
In de rust werden allerlei tactische omzettingen gepropageerd waar vooral het woord "punt" in voorkwam, maar in de tweede helft veranderde maar weinig. Opportunistisch hockey, zo laat de tweede helft zich het beste omschrijven. Lekker snel naar voren die bal en net zo snel weer terug. "Heen en weer" zoals drs. P. al eens in zijn liedje "veerpont" (wat wil je ook in Vlissingen met al dat water) beschreef. Kansen over en weer, sommigen werden gestopt, anderen eenvoudig gemist en weer andere Gemist met hoofdletter "G". Maar de WWvets hebben het motto "gewoon lekker hockeyen" en dat zie je op die momenten gewoon terug. Een speler mist, maar hij krijgt meteen steun van zijn teamgenoten, die hem opbeuren, aanmoedigen en hem fysiek even uit de wind houden door dat stapje meer te doen. Dat is teamsport en dat zie (en hoor) je maar weinig, maar dat maakt WWvetA een geduchte gegadigde voor het kampioenschap. Desalnietteplus moet er wel gescoord worden om punten te halen en ookal was de gedachte -opwippen-backhand-hard-hoog-kruising- heel mooi, de uitvoering liet (veel te veel) te wensen over. Enige kritiek was op zijn plaats en uw razende reporter mocht even naar het "biechtstoel" om zijn zonden te overdenken.
De verdediging heeft zich den ganze wedstrijd kranig geweerd en had op bijna alle aanvallen van die Roden een passend antwoord. Bijna, want er viel toch een tegen doelpunt te incasseren. Het was en bleef werkhockey van beide kanten en menig hoofd van zowel de hunnen als den onzen kreeg de zelfde kleur als het shirt van Vlissingen. Een enkeling had nog de puf om technisch hoogstandje te proberen (de "draaimolen" techniek), maar verspilde daar zoveel energie mee dat hij iedere keer een paar meter verder zonder veel reden omviel. De daarop volgende cadeautjes werden door Vlissingen niet uitgepakt en de bal bleef buiten Jack's kooi. Eindstand: 1-1 en daarmee viel het eerste puntverlies te betreuren.
Volgende week gaan de WWvets aan de Olympiaweg in Waalwijk weer "gewoon lekker hockeyen!!"
In de rust werden allerlei tactische omzettingen gepropageerd waar vooral het woord "punt" in voorkwam, maar in de tweede helft veranderde maar weinig. Opportunistisch hockey, zo laat de tweede helft zich het beste omschrijven. Lekker snel naar voren die bal en net zo snel weer terug. "Heen en weer" zoals drs. P. al eens in zijn liedje "veerpont" (wat wil je ook in Vlissingen met al dat water) beschreef. Kansen over en weer, sommigen werden gestopt, anderen eenvoudig gemist en weer andere Gemist met hoofdletter "G". Maar de WWvets hebben het motto "gewoon lekker hockeyen" en dat zie je op die momenten gewoon terug. Een speler mist, maar hij krijgt meteen steun van zijn teamgenoten, die hem opbeuren, aanmoedigen en hem fysiek even uit de wind houden door dat stapje meer te doen. Dat is teamsport en dat zie (en hoor) je maar weinig, maar dat maakt WWvetA een geduchte gegadigde voor het kampioenschap. Desalnietteplus moet er wel gescoord worden om punten te halen en ookal was de gedachte -opwippen-backhand-hard-hoog-kruising- heel mooi, de uitvoering liet (veel te veel) te wensen over. Enige kritiek was op zijn plaats en uw razende reporter mocht even naar het "biechtstoel" om zijn zonden te overdenken.
De verdediging heeft zich den ganze wedstrijd kranig geweerd en had op bijna alle aanvallen van die Roden een passend antwoord. Bijna, want er viel toch een tegen doelpunt te incasseren. Het was en bleef werkhockey van beide kanten en menig hoofd van zowel de hunnen als den onzen kreeg de zelfde kleur als het shirt van Vlissingen. Een enkeling had nog de puf om technisch hoogstandje te proberen (de "draaimolen" techniek), maar verspilde daar zoveel energie mee dat hij iedere keer een paar meter verder zonder veel reden omviel. De daarop volgende cadeautjes werden door Vlissingen niet uitgepakt en de bal bleef buiten Jack's kooi. Eindstand: 1-1 en daarmee viel het eerste puntverlies te betreuren.
Volgende week gaan de WWvets aan de Olympiaweg in Waalwijk weer "gewoon lekker hockeyen!!"
Heren
Veteranen A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten