Etteren!

7 oktober 2007

Etteren!

Eindelijk Vet van Nul! Na vier pijnlijke nederlagen, al dan niet geflatteerd, was het moreel van uw Vets nog steeds niet gebroken. Het was dus om kwart over negen onder een waterig zonnetje dat twaalf, van ongeduld trappelende, jonge goden zich verzamelden aan de Olympiaweg. Onder hen de goalie van Heren 3, Kurt alias Ali, die vandaag de honneurs onder de lat waar zou nemen. Door een laatste, naar later bleek wat voorbarige, afmelding, werd besloten om Jan-Willem, alias Biertje???, nog snel achter zijn PC vandaan te trekken om zodoende de reservebank een wat beter aanzicht te geven (mannûh bedankt!).

 

In Etten-Leur voegde zich toch nog een wat gebroken Pieter bij ons, waardoor we met 13½ man konden starten. Aangezien ons vorige optreden aanknopingspunten had geboden voor een verdere opgaande lijn werd besloten dat wederom met twee stoorfoppers zou worden begonnen. Tevens werd besloten dat we dit keer onze verbale kunsten niet op elkaar zouden botvieren (dat we toch graag in het veld wat O-H’en bleek later). Al snel werd duidelijk dat we vandaag te maken hadden met een tegenstander van een ander kaliber dan we de eerste wedstrijden hadden gezien. Er werd door Etten-Leur vanaf het begin vanuit het middenveld veel druk uitgeoefend maar een goede afmaker onbrak binnen de geledingen. Aan veel meer dan verdedigen en proberen de bal vast te houden kwamen we nauwelijks toe. Totdat, na wat oefenen, een lange bal van achteruit in de stick van Bart terechtkwam en hij, op de voor hem onnavolgbare wijze, de pass in de verre hoek kon afronden. De 2-0 volgde korte tijd erna, weer een lange bal van achteruit. Vanaf dat moment vonden de scheidsrechters het toch wat te gortig worden, hadden al langere tijd thuis en op de club niet meer in de aandacht gestaan en besloten wat nadrukkelijker hun stempel op de wedstrijd te drukken. Over de hele wedstrijd twee groene en twee gele kaarten waren het gevolg, wat erin heeft geresulteerd dat we zo ongeveer 1/3 van de wedstrijd met tien man op het veld hebben gestaan. Maar ook dat kon onze dadendrang niet afremmen. Via 2-1 in de rust, 3-1, 3-2, 4-2 en 4-3, gescheld richting scheidsen, tijdrekkerij, onterechte strafcorners tegen en veel lange ballen naar voren, kwam het hoogtepunt, de ontknoping, en alles wat onze Rob ons de afgelopen jaren heeft getracht bij te brengen. Door weer een lange bal van achteren kwamen drie Vets tegenover twee tegenstanders en hun keeper te staan. De weergaloze wijze waarop deze bal op salonhockey-achtige wijze werd uitgespeeld deden zowel Etten-Leur, het aanwezige publiek als de scheidrechters verstommen. Hier was niets tegen opgewassen!. De handdoek werd in de ring gegooid en de tijd werd uitgespeeld. Het was niet groots of fantastisch, wel slim, handig en overtuigend. De drie punten zitten in de tas maar vooral de wijze waarop bied zeker perspectief voor de komende weken.