dinsdag 18 september 2012

geëtterleund!


10 mei 2010



 


Etten Leur A - Heren Veteranen A, 9 mei 2010

Het schrijven van het WWvette verslag is een voorrecht en daarbij een bijzonder goede mogelijkheid een stuk frustratie van je af te schrijven. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dit jaar is dat wat vaker dan het vorig jaar, maar ik kan me niet heugen dat er zo'n drang was om bloed te drinken als gisteren na afloop van de wedstrijd van gisteren.
Zo gezegd, zo gedaan, maar na het herlezen van het Pulitzer waardige stukje proza, vond uw razende WWvette reporter het stuk echter niet geschikt voor publicatie en hieronder treft u derhalve een volledig herziene versie van het gebeurene...


Met een handjevol (meer en minder) langgeblesseerden en net zo'n handjevol WWvette vakantiegangers, was de WWvette selectie erg uitgedund. Gelukkig beschikt onze coach Mathé-light over een ruime virtuele WWvette-trainingsleden bank ende netwerk. Deze fanatiekelingen stonden te trappelen hun kunsten te vertonen, de mogelijke fysieke consequentie's in de eerstvolgende dagen namen zij op de koop toe.
Een fantasie opstelling ontsproot uit de hoge hoed van ons Spiritueel Leider, maar vol goede moed werd aan de wedstrijd begonnen. Gewoon lekker hockeyen!


Binnen no-time was het 0-2 voor uw geliefde WWvets. De eerste (en volgens mij ook ongeveer de laatste) strafcorner werd slap ingeschoten door sir John, maar via vele schijven was het eindelijk Bladello die het punt drukte.
Voordat Etten Leur (EL) van deze schrik bekomen was, werd een afgeslagen EL aanval omgezet in een WWvette counter en gepromoveerd tot doelpunt door Marcel (volledig in genade aangenomen) die met het torinstinct van Gerd Müller op de juiste plek stond.
Zo snel al 0-2, wat een luxe.
Daarna ging EL uit een ander vaatje tappen, meer druk, meer fysiek, meer theater en veul meer blablabla.
De ene na de andere EL aanval liep stuk op de het WWvette verweer, en als er al een bal tussen palen werd afgevuurd stond daar de Muur die met enkele sublieme reddingen "100% doelpunten" neutraliseerde.
De WWvetters kwamen niet in hun gebruikelijk spel, met de vele invallers en ingeritste vervangers waren de balans en de automatismen volledig zoek. Dan maar geen sprankelend hockey, maar als team de overwinning naar huis spelen!


RUSTSTAND: 0-2

Na de rust meer van het zelfde, EL met man en macht op zoek naar een treffer, maar zonder resultaat. De Muur stond ferm en hield alle ballen uit de kist, een prestatie van formaat.
De wanhoop en irritatie bij EL werd langzaamaan groter en de sfeer werd grimmiger. Een EL-er vond het nodig om vol in de rug en vervolgens over de verse WWvetter Bladello heen te walsen, waarop een peleton ander EL-ers klaarstond om met een hoop misbaar deze aktie richting scheids goed te praten om een welverdiende (minimaal gele) veldverwijzing te voorkomen.


Dat praten, emmeren en nog meer huilie tegen de scheids bracht uiteindelijk de ommekeer. Het was het arbitrale duo niet ontgaan dat de EL-ers er met hun 11-en niet in slaagden om de 0-2 achterstand ongedaan te maken. In eerste instantie werd de ene na de andere strafcorner tegen uw geliefde WWvetters, om steeds virtuelere redenen gegeven, maar keer op keer werd deze eruit gelopen of afgeweerd door de Muur die ook echt een MUUR bleek te zijn.
En toen gebeurde het...


Stelt u voor, WK finale Duitsland - Nederland, Klose laat zich meters buiten het strafschopgebied theatraal (uiteraard) vallen...de scheids trapt erin en geeft een vrije trap voor Duitsland.
Het muurtje wordt netjes op 9 meter 15 neergezet en Ballack staat klaar om de trekker over te halen.
Op dat moment fluit de scheidsrechter, niet om de bal vrij de geven, maar om de tijd stil te zetten. Hij rent naar de kant, naar de 4e official, hebben aldaar een gezellige pow-wow, lachen wat, veel schouderklopjes, om vervolgens weer het veld in te rennen en naar de stip te wijzen...dan zouden we ons als NL toch redelijk bekocht voelen. Je mag verwachten dat dan alle Duitsers stante pede uit hun kuilen op het Zeeuwse strand worden getrokken en den Noordzee ingesmeten ende geworpen worden.


Natuurlijk is dit een zuiver hypothetische nachtmerrie, en dat dachten uw geliefde WWvetter ook, tot...

Eerst de aanleiding: een Suarez schwalbe waarbij zelfs EL de lach niet kon onderdrukken, de EL-er in kwestie nam een duik de cirkel in en rolde, ondersteund door de audio van een gillend speenvarken, zover mogelijk de cirkel in...weer een strafcorner.
Iedereen staat klaar voor de strafcorner, maar dan raken de beiden fluitisten volledig de weg kwijt. De tijd wordt stilgezet voor een kort overleg met als uitkomst dat de strafcorner wordt gepromoveerd tot strafbal en zie daar de bres is geslagen: 1-2.
De tering was hiermee geworpen en wat volgde was een hoos aan duistere strafcorners tegen, waarbij hard niezen, te diep zitten, te hard tegen de bal aanslaan al genoeg was "to assume the position"! Die 2e moest en zou erin, en zo geschiedde, tegen strafcorner 213 had zelfs de Muur, in tweede instantie, geen verweer: 2-2.


Maar de WWvette gifbeker was daarmee nog niet leeg...Uiteindelijk slaagde EL er ook nog een keer op eigen kracht te scoren en meteen (maar dan ook echt meteen) klonk het eindsignaal.

EINDSTAND: 3-2

Volgende week gaan uw geliefde WWvetters hun plaats in de overgangsklasse veiligstellen al was het alleen maar om volgend seizoen den sportieve wraak tot uitvoering te brengen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten