11 november 2007
|
De veteranen hebben
jaren gegrossierd in overwinningen en titels maar de laatste tijd zit er wat
de sleet in. De regelmatige promoties hebben ertoe geleid dat de klasse die
nu bedwongen moet worden misschien een maatje te groot is. Dit geldt niet
voor het ambitieniveau van de vets en tot dus ver vertrokken de mannen nog
elke zondag stijf van de testosteron naar de diverse strijdtonelen. Om
vervolgens elke week toch aardig te spelen maar om vervolgens toch
teleurgesteld van het veld te lopen. De onderlinge sfeer blijft ondanks alles
prima en dat is een groot goed. Dat in één seizoen het hanengedrag om kan
slaan naar under dog gevoelens hield niemand voor mogelijk.
|
Om vanuit die under dog positie toch nog punten te verkrijgen
valt niet mee en daarom moest het roer om. Opportunistisch spel met doordachte
strategie moest plaats maken voor jolijt en spelplezier. Tenslotte, wanneer
iedereen stinkend zijn best doet en de rest accepteert individuele blunders van
anderen dan kunnen we toch een leuk potje hebben gehockeyd, ongeacht het result aat. Kortom; het credo van onze ex-strateeg de
Majoor van 2 seizoenen terug stond weer hoog in het vaandel: “gewoon lekker
hockeyen!”
Om dit voortschrijdende inzicht eens goed in te luiden was er
bij uitzondering sprake van ouderwets koffiedrinken. Een goede traditie in de
hockeycultuur. Typisch iets voor veteranen. Ook typisch voor veteranen is dat
er nog met regelmaat aan het nageslacht wordt gewerkt. (Ruud, Inez, 3-werf
hulde!), dat een enkeling al aan een lichte vorm van Alzheimer lijdt en dat
tanden spontaan uitvallen (Pritt en parkers konden verlichting brengen maar een
ruige tronie helpt in het veld…). Om nog maar te zwijgen over allerlei kwalen
aan spieren, pezen en banden. Met andere woorden de ziekenboeg dijt alsmaar
verder uit. Gelukkig was John weer te land en kunnen we ons verlaten op ons
aller Meindert.
Enfin, met het hervonden credo van: “gewoon lekker hockeyen!”,
werd de strijd aangebonden met Push, het lelijke eendje van vorig jaar en de
herrezen phoenix van dit seizoen. Wat gebeurd er dan tijdens 70 minuten lekker
hockeyen? Eigenlijk hetzelfde als alle weken ervoor. We krijgen weer een paar
flutgóóle tegen en onze inzetten stuitten op de paal, net ernaast of op een
keeper die uitgerekend tegen ons eens een keer in vorm is. De 2 góóle die we
gemaakt hebben waren wederom van een oogstrelende schoonheid en die 4 van hun…
Ach…, laat maar. Op de keper beschouwd heeft het “gewoon lekker hockeyen!” toch
goed gewerkt. Als er al zoiets bestaat als met een goed gevoel verliezen dan
was dat toch misschien wel vandaag. We hebben inderdaad gewoon lekker gehockeyd
en dat is het enige waar het om draait. Punt. SL.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten