"gewoon lekker hockeyen!"

11 november 2007

"gewoon lekker hockeyen!"

De veteranen hebben jaren gegrossierd in overwinningen en titels maar de laatste tijd zit er wat de sleet in. De regelmatige promoties hebben ertoe geleid dat de klasse die nu bedwongen moet worden misschien een maatje te groot is. Dit geldt niet voor het ambitieniveau van de vets en tot dus ver vertrokken de mannen nog elke zondag stijf van de testosteron naar de diverse strijdtonelen. Om vervolgens elke week toch aardig te spelen maar om vervolgens toch teleurgesteld van het veld te lopen. De onderlinge sfeer blijft ondanks alles prima en dat is een groot goed. Dat in één seizoen het hanengedrag om kan slaan naar under dog gevoelens hield niemand voor mogelijk.

Om vanuit die under dog positie toch nog punten te verkrijgen valt niet mee en daarom moest het roer om. Opportunistisch spel met doordachte strategie moest plaats maken voor jolijt en spelplezier. Tenslotte, wanneer iedereen stinkend zijn best doet en de rest accepteert individuele blunders van anderen dan kunnen we toch een leuk potje hebben gehockeyd, ongeacht het resultaat. Kortom; het credo van onze ex-strateeg de Majoor van 2 seizoenen terug stond weer hoog in het vaandel: “gewoon lekker hockeyen!”

Om dit voortschrijdende inzicht eens goed in te luiden was er bij uitzondering sprake van ouderwets koffiedrinken. Een goede traditie in de hockeycultuur. Typisch iets voor veteranen. Ook typisch voor veteranen is dat er nog met regelmaat aan het nageslacht wordt gewerkt. (Ruud, Inez, 3-werf hulde!), dat een enkeling al aan een lichte vorm van Alzheimer lijdt en dat tanden spontaan uitvallen (Pritt en parkers konden verlichting brengen maar een ruige tronie helpt in het veld…). Om nog maar te zwijgen over allerlei kwalen aan spieren, pezen en banden. Met andere woorden de ziekenboeg dijt alsmaar verder uit. Gelukkig was John weer te land en kunnen we ons verlaten op ons aller Meindert.

Enfin, met het hervonden credo van: “gewoon lekker hockeyen!”, werd de strijd aangebonden met Push, het lelijke eendje van vorig jaar en de herrezen phoenix van dit seizoen. Wat gebeurd er dan tijdens 70 minuten lekker hockeyen? Eigenlijk hetzelfde als alle weken ervoor. We krijgen weer een paar flutgóóle tegen en onze inzetten stuitten op de paal, net ernaast of op een keeper die uitgerekend tegen ons eens een keer in vorm is. De 2 góóle die we gemaakt hebben waren wederom van een oogstrelende schoonheid en die 4 van hun… Ach…, laat maar. Op de keper beschouwd heeft het “gewoon lekker hockeyen!” toch goed gewerkt. Als er al zoiets bestaat als met een goed gevoel verliezen dan was dat toch misschien wel vandaag. We hebben inderdaad gewoon lekker gehockeyd en dat is het enige waar het om draait. Punt. SL.