18
mei 2009
Waalwijk Vet A - Pelikaan B, 17 mei 2009
Ennnnn...GOOOOOL!!!!!!!!
Waarom het verslag anders beginnen dan dat de wedstrijd begon: 1-0 binnen 10 seconden. Uw geliefde WWvets hadden de wedstrijd afgeslagen met de traditionele sportieve pass richting hullie van Pelikaan. Óf zij wilden dit sportieve gebaar beantwoorden met een evenzo sportief gebaar, óf het was gewoon een slechte pass van hun, hoe dan ook de bal werd direkt weer bij de WWvets ingeleverd. Daarop volgde een miraculeuze hoge bal de diepte in, die door de Pelikaanse verdediging op z'n Kees' werd ingeschat. Er werd nog naar de bal "gehengeld", maar de enige die er goed het oog in had was, wie anders dan, sir John: 1-0 voor de WWvets en de handjes de lucht in in het veld en de handen op elkaar naast het veld. En vele handen waren het, want de WWvet supportersschare was uit alle hoeken van de wereld massaal uitgerukt om samen met hun geliefde WWvets de kroon op het seizoen te zetten.
Mochten er nog twijfels zijn geweest of de WWvets de druk wel aankonden, binnen twintig minuten was de marge al 4. De Pelikaanse verdedigingsstrategie zat vol gaten en Sir John kreeg, mede door het loopwerk van zijn collega spitsen, alle vrijheid om zijn talent te etaleren. Aan de tweede ging een ouderwetse scrimmage vooraf waarbij Pelikaan de bal niet uit hun cirkel kreeg. De bal belandde wederom bij sir John de listig als hij is de bal net buiten bereik van de Pelikaanse goalie wist te plaatsen: 2-0. Bij zijn en WWvets' derde goal, werd Sir John zonder probleem de bal toegespeeld, liep vervolgens door de Pelikaanse verdediging, alsof hij met zijn kindertjes door de duinen liep, en pushte den bal laag in de verre hoek: 3-0.
Een paar kansjes op 4-0 werden nog gemist, maar uiteindelijk was het Lart die op aangeven van sir John mocht aanleggen en, in tegenstelling van het beheerste afwerken van sir John, de bal gewoon hard tegen de plank sloeg: 4-0!!!
Daarna was het redelijk gedaan met de goalelarij.
Bij Pelikaan, redelijk verrast ende verbouwereerd, ging het roer ging om. De dekking werd straffer ende fysieker, de opstelling werd van 4-4-2 veranderd in 7-2-1. Daarnaast begon menig WWvet ook zijn kans op een goaltje te ruiken waarbij er dus bij kans zich zo'n 10 tot 15 veteranen in de cirkel van Pelikaan bevonden. VOL=VOL en dat bleek ook wel wat het gaatje was moeilijk te vinden. Dé Bart etaleerde nog enkele malen zijn klasse, maar zijn rushes bleven helaas doelpuntloos.
RUSTSTAND: 4-0 en het commentaar van Pelikaan was: "Jullie hebben niets in deze klasse te zoeken!"
De tweede helft begon wat later, want de uitrusting van de Pelikaanse goalie had al het geweld niet goed doorstaan en er kwam een kleine beurt aan te pas om de benodigde schade te herstellen. En met succes, want menig redding viel de goalie ten deel. De WWvets bleven op de Pelikaanse verdediging beuken, maar zou weerden zich met alles wat ze in huis hadden. Daarbij zochten zij de grens van het sportief toelaatbare niet alleen op, maar schroomden niet deze te passeren. Dat was ook het enige dat door Pelikaan gepasseerd werd tot ver in de tweede helft een van de "hotse-knots-begonia" harde klap naar voren via een tussenstation met een (wat was het eigenlijk?) tip-in (?) zeer vakkundig en met wat geluk over Jack en Mark de goal in verdween. De ere treffer was gemaakt: 4-1
De tweede helft was eentonig en wat saai, WWvets drukkende en allemaal een goal willen maken. Pelikano's tegenhoudend en "vrouwen en kinderen eerst" wegrossend. Een zo'n wegros bal werd door de Majoor weer net zo hard teruggeslagen via een vloeiende combinatie met d'e Bart wist sir John alsnog het publiek te vermaken: 5-1.
Dé Bart kreeg zijn verdiende applauswissel, want na vier jaren trouwe dienst zet hij een punt achter zijn WWvet carrière (volledig bericht te lezen op de WWvet log).
Vlak voor einde werd nog een WWvette starfcorner onreglementair met het lichaam voor de lijn tegengehouden. Dit werd scherp en professioneel opgemerkt ende geconstateerd door het scheidrechtelijk duo, die hun hoge niveau de gehele wedstrijd hadden vastgehouden. Thomas en Rob nog hartelijk bedankt!
Laatste minuut, 5-1 voor, nog 'e'en goal verwijderd om de magische 100 te passeren dan wordt de eer gelaten aan hem die het verdiend. Vanwege zijn onaflatende inzet zowel in als buiten het veld, getuige de warme ontvangst op de kazerne voorafgaand aan de wedstrijd, werd de eer gelaten aan de Majoor. De Majoor vond het wel prima zo, vond de afstraffing wel groot genoeg en deponeerde de bal buiten de kist.
EINDSTAND: 5-1
De TIENDE overwinning op rij in de competitie, waarbij de 8-0 tegen Drunen B en de 9-0 tegen Drunen A niet worden meegeteld ;-), brengt de WWvets het kampioensschap in de 1ste klasse. Voor vele het 3e kampioensschap in 4 jaar en dat was bij het eindsignaal wel te zien, want van een echte ontlading was geen sprake. Wel bij de supporters, want zij klapten hun handen blauw. De echte kampioenswedstrijd was misschien al 3 weken eerder gespeeld met de wedstrijd tegen Zwart Wit, waarbij de WWvets middels een duidelijke overwinning de koppositie pakten en die niet af gingen geven.
Volgend jaar mogen de WWvets het een klasse hoger proberen, met het motto van de Majoor "Gewoon lekker hockeyen!"
Heren Veteranen A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten