10 november 2008
|
|
Breda D - Waalwijk Vet A, 9 november 2008
WAT ER AAN VOORAF GING
Of de WWvets wel hard genoeg trainen wordt vaak gemopperd bij de harde kern van de WWvets' supportsschare. Méér dan hard genoeg kan ik u melden: Bloed, zweet en tranen! Zweet is niet zo'n probleem met zoveel "gewichtige" mensen op het veld, de tranen zijn week na week van de trainer en eerlijk is eerlijk, bloed is er maar af en toe... |
Afgelopen
week werd een nationale rampenoefening "de Waterproef" in Nederland gehouden om te kijken of de diverse
instantie's in het geval van een ramp voldoende goed samenwerken om adequaat in
te kunnen grijpen. Goed voorbeeld doet volgen dacht Jotto, en hij vond het tijd
worden om voor de WWvets ook een rampenoefening te houden. De WWvets zijn
voorzien van alle noodinstantie's benodigd voor het afhandelen van blessure en
ongelukken op het sportveld. Zo zijn daar een huisarts, tandarts (en indien
nodig een ex-hospik) om de schade ter plekke op te nemen en de eerste
vervolgaktie (eg. ziekenhuis of huisartsenpost) te bepalen, verder een
transporteur om het slachtoffer naar de volgende bestemming te brengen en een
osteopaat voor eventuele nazorg. Jotto had zijn plan goed voorbereid en wachtte
op het juiste moment om "het spel op de wagen te zetten". Tijdens een
"aannemen-passen" oefening, toucheerde, na een soepele stickbeweging,
de bal Jotto's ooglid voldoende om deze te doen splijten (...het ooglid, niet
de bal...), en alras spoot het bloed, op KILL
BILL-achtige wijze, alle
kanten op, maar vooral toch op het kunstgras. FASE 1 van oefening ging zonder
problemen, de huisarts ter plaatse nam de schade op en constateerde een
snee"tje" dat middels een lijmingreep gerepareerd kon worden. In FASE
2 werd contact opgenomen met de huisartsenpost te Waalwijk die meldden dat
Jotto van harte welkom was en op een bijzonder zachte en verkwikkende
behandeling kon rekenen. FASE 3, het transport: tsja dat werd even
improviseren, want DE transporteur van de WWvets was afwezig en na een korte
pow-wow werd één van de aanwezige auto's afgekeurd, en werd bovendien
vastgesteld dat de vele (zeer verantwoorde) WWvets fietstransporteurs ter
plaatse geen optie waren. Ice-T ontfermde zich, geheel belangenloos, over het vervoer van Jotto naar de
lijmelarij en na nog geen uurtje stond Jotto vers geplakt in het clubhuis en
mocht alles weer zien. Oefening geslaagt, alleen jammer voor Ice-T dat zijn
midweekse verzetje niet door ging, maar HULDE!
DE
WEDSTRIJD
13 fitte selectiespelers plus één niet zo fitte meldden zich bij het verzamelpunt aan de Olympiaweg. Dat is het enige voordeel van het niet meer allemaal op de zelfde zondag thuisspelen: het clubhuis is iedere zondag geopend! 18 - 13 - 1 = 4 afwezigen waarvan 3 aldanniet chronisch geblesseerd en eentje druk-druk-druk. Jotto was er gewoon bij met het linkeroog voorzien van wat een lichte camouflagekleur leek. Vandaag richting het Bredasche alwaar we ons bij het Mastbos door een kluwe van fietsers en wandelaars moesten manoeuvreren, maar zonder kleerscheuren en ruim op tijd bij hockeyclub Breda aankwamen. Sommige WWvets hadden (enkele van) hun kiddo's als supporter meegenomen en weer een andere WWvetter had zijn (al wat oudere) dochter op het aangrenzende hockeyperceel met een damesteam hockeyen. KG-4, een semi-water kunstgrasveld, was ons strijdtoneel van de dag en tot verrassing van sommigen en tot plezier van weer anderen (vn. de meegekomen jeugd) werd het veld voorafgaand aan de wedstrijd zeikesnat gesproeid.
In het zicht van de tegenstander werden alle strafcornervarianten nog even geoefend. Op zich niet handig, maar door de meer en mindere mate van uitvoering, leken het wel dertig varianten en was de verwarring bij Breda compleet.
Al snel in de wedstrijd was duidelijk dat de WWvets de positieve lijn, na het gevallen steekje bij DES, doorzetten, want een groots veldoverwicht was aan ons. Met snelle combinatie's bereikten we de cirkel van hullie, maar de scherpte ontbrak om de bal ook nog in de kist achter de boomlange keeper te deponeren. Een briljant moment van Frans P. was nodig om de ban te breken. Zoals op de training veel geoefend, aannemen op de forehand, a là Hennie Meijer om de as draaien waarbij de verdediging van Breda zich opende als de Rode Zee voor Mozes en VUUR!: 0-1.
Dit brak de wedstrijd open, maar helaas in het voordeel van Breda, want twee geniepige harde ballen werden onze cirkel ingevuurd en een klein tikje was twee keer voldoende voor een doelpunt: 2-1. Geen reden tot paniek, want de WWvets hockeyden als vanouds en we laten ons niet van de wijs brengen door zoiets onbenulligs als twee tegendoelpunten, witte wel witte nie! De al eerder vermelde boomlange keeper van Breda ging bij de meeste schotpogingen zo snel mogelijk liggen, maar bij de derde strafcorner was hij te laat (of de bal van de Pul was te hard), anyways: 2-2.
Veldoverwicht, en toch maar 2-2, het recept voor een broeierige situatie tijdens de rust. Op Animal Planet zie je vaak dat bij een troep wolven de zwakste broeder uitgekozen wordt om de spanning op af te reageren. Bij de Wwvets gebeurt dit in de zelfde lijn, een slachtoffer wordt gekozen en wie leent zich daar dan beter voor dan degene met de achternaam van Dwergonië, die de hele dag al met een brede grijns op zijn gezicht zijn verjaardag aan het vieren was.
De boel, en zeker Dré weer op scherp en het grootste deel van de tweede helft werd Breda opgerold, weggespeeld en afgedroogd. Lart zorgde met Mark voor gevaarlijke penetratie´s vanaf het middenveld, en met een knappe backhand over de keeper scoorde Lart WWvets derde: 2-3. De conditie ging Breda parten spelen en Jack zag alleen nog maar ballen vanaf de middenlijn op zijn goal afgevuurd worden. Bart de B. had al enkele pogingen tot goooolenmaken ondernomen, voelde langzaam maar zeker de druk toenemen , wist met een typisch BdeB-beweging de keeper te verschalken en uit een, voor gewone stervelingen, onmogelijke hoek de bal tussen de palen te pushen. Helaas stond er nog een blauwhemd in de weg en moest Bart vanaf de strafbalstip zijn goaltje zeker stellen: 2-4. De slagroom op de taart werd verzorgd door Nico, zijn wonderschone goal tegen die van DES smaakte blijkbaar naar meer. Nico begon rond de middellijn met een rush, onderweg nog een lichte één-twee waarna met een soepele salsabeweging de blauwe verdediging inclusief keeper op het verkeerde been werden gezet: 2-5.
WWvets met goed hockey swingend naar weer een overwinning.
13 fitte selectiespelers plus één niet zo fitte meldden zich bij het verzamelpunt aan de Olympiaweg. Dat is het enige voordeel van het niet meer allemaal op de zelfde zondag thuisspelen: het clubhuis is iedere zondag geopend! 18 - 13 - 1 = 4 afwezigen waarvan 3 aldanniet chronisch geblesseerd en eentje druk-druk-druk. Jotto was er gewoon bij met het linkeroog voorzien van wat een lichte camouflagekleur leek. Vandaag richting het Bredasche alwaar we ons bij het Mastbos door een kluwe van fietsers en wandelaars moesten manoeuvreren, maar zonder kleerscheuren en ruim op tijd bij hockeyclub Breda aankwamen. Sommige WWvets hadden (enkele van) hun kiddo's als supporter meegenomen en weer een andere WWvetter had zijn (al wat oudere) dochter op het aangrenzende hockeyperceel met een damesteam hockeyen. KG-4, een semi-water kunstgrasveld, was ons strijdtoneel van de dag en tot verrassing van sommigen en tot plezier van weer anderen (vn. de meegekomen jeugd) werd het veld voorafgaand aan de wedstrijd zeikesnat gesproeid.
In het zicht van de tegenstander werden alle strafcornervarianten nog even geoefend. Op zich niet handig, maar door de meer en mindere mate van uitvoering, leken het wel dertig varianten en was de verwarring bij Breda compleet.
Al snel in de wedstrijd was duidelijk dat de WWvets de positieve lijn, na het gevallen steekje bij DES, doorzetten, want een groots veldoverwicht was aan ons. Met snelle combinatie's bereikten we de cirkel van hullie, maar de scherpte ontbrak om de bal ook nog in de kist achter de boomlange keeper te deponeren. Een briljant moment van Frans P. was nodig om de ban te breken. Zoals op de training veel geoefend, aannemen op de forehand, a là Hennie Meijer om de as draaien waarbij de verdediging van Breda zich opende als de Rode Zee voor Mozes en VUUR!: 0-1.
Dit brak de wedstrijd open, maar helaas in het voordeel van Breda, want twee geniepige harde ballen werden onze cirkel ingevuurd en een klein tikje was twee keer voldoende voor een doelpunt: 2-1. Geen reden tot paniek, want de WWvets hockeyden als vanouds en we laten ons niet van de wijs brengen door zoiets onbenulligs als twee tegendoelpunten, witte wel witte nie! De al eerder vermelde boomlange keeper van Breda ging bij de meeste schotpogingen zo snel mogelijk liggen, maar bij de derde strafcorner was hij te laat (of de bal van de Pul was te hard), anyways: 2-2.
Veldoverwicht, en toch maar 2-2, het recept voor een broeierige situatie tijdens de rust. Op Animal Planet zie je vaak dat bij een troep wolven de zwakste broeder uitgekozen wordt om de spanning op af te reageren. Bij de Wwvets gebeurt dit in de zelfde lijn, een slachtoffer wordt gekozen en wie leent zich daar dan beter voor dan degene met de achternaam van Dwergonië, die de hele dag al met een brede grijns op zijn gezicht zijn verjaardag aan het vieren was.
De boel, en zeker Dré weer op scherp en het grootste deel van de tweede helft werd Breda opgerold, weggespeeld en afgedroogd. Lart zorgde met Mark voor gevaarlijke penetratie´s vanaf het middenveld, en met een knappe backhand over de keeper scoorde Lart WWvets derde: 2-3. De conditie ging Breda parten spelen en Jack zag alleen nog maar ballen vanaf de middenlijn op zijn goal afgevuurd worden. Bart de B. had al enkele pogingen tot goooolenmaken ondernomen, voelde langzaam maar zeker de druk toenemen , wist met een typisch BdeB-beweging de keeper te verschalken en uit een, voor gewone stervelingen, onmogelijke hoek de bal tussen de palen te pushen. Helaas stond er nog een blauwhemd in de weg en moest Bart vanaf de strafbalstip zijn goaltje zeker stellen: 2-4. De slagroom op de taart werd verzorgd door Nico, zijn wonderschone goal tegen die van DES smaakte blijkbaar naar meer. Nico begon rond de middellijn met een rush, onderweg nog een lichte één-twee waarna met een soepele salsabeweging de blauwe verdediging inclusief keeper op het verkeerde been werden gezet: 2-5.
WWvets met goed hockey swingend naar weer een overwinning.
Spijtig
genoeg voor onze supporters spelen we volgend weekend weer uit. Op zondag 23
november zijn we weer in ons eigen theater te bewonderen!
Heren
Veteranen A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten