11 maart 2012
De bezetting liet nogal te wensen over.
Door blessures en afwezigen zat er slechts 1 reserve naast Jos op de bank,
oud-vedette Joep van den Hoven. (van den Hoven? Is er dat er eentje van d’n
dieje van d’n dieje uit de Gasthuisstraat? Nee. Deze niet. Deze is van ons) De
heren van DES kwamen gefragmenteerd het veld op. Zijn ze wel met z’n elven? En
waar is de begeleiding? Gelukkig kwam alles zo vlak voor elven nog op z’n
pootjes terecht. De laatste, in het o, zo fiere oranje gestoken, strijders
betraden het veld en de acquit klonk nadat dat er vooraf al handen werden
geschud. Het blijft tenslotte een feest van herkenning als je tegen de broeders
van de Eikendijk mag ballen.
Al na 10 seconden werd Jotto in stelling
gebracht voor de 1e treffer. Dit technische kunststukje eindigde
jammerlijk naast de paal, maar de toon was gezet. Waalwijk gaat thuis gewoon
weer punten pakken tegen DES. Noblesse oblige. Toch gemakkelijker gezegd dan
gedaan. Het leek in de eerste helft wel strafcornertraining. De ene na de
andere corner werd gedecideerd door de arbitrage gegeven, ondanks het gejammer
van het Kaatsheuvels Volkstoneel, waarin de heren Ploegmakers en Zijlmans met
vervoering deze eenakter extra cachet wilde geven door te laten horen dat zijn
hun tekst goed geleerd hadden. Na wat inefficiënt geoefen onzerzijds besloot
John om er maar gauw twee in te gooien om de spanning er wat af te halen. 2-0
is een keurige tussenstand voor de rust.
De eerlijkheid gebied te zeggen dat we
nogal veel hadden gelopen in de 1e helft. Met name voorin werd veel
geswitcht, tot groot ongenoegen van de geDESoriënteerde verdediging. Die houden
gewoon niet zo van rennen. Tijdens de thee is er dan ook afgesproken om DES ook
maar de kans te geven om wat te hockeyen. We delen tenslotte dezelfde hobby en
zij verdienen het ook om een leuke zondag te hebben. Zo gezegd zo gedaan.
Mannetje van Waalwijk voor in de punt voor een eventuele counter en een
geoorloofd oranje overwicht op het middenveld. Gaandeweg de tweede helft bleek
deze tactische list goed uit te pakken. DES rook zijn kansen en speelde meer
naar voren. Waalwijk counterde er lustig op los en er werd zowaar een
velddoelpunt gemaakt. De ontsnapte Ice-T wist leep de keeper te verschalken
voor de 3-0. GeDESillusioneerd lieten de oranje strijders het er verder maar
bij zitten. Waalwijk hockeyede gezellig nog wat voort en bleef maar oneindig
variëren op hetzelfde thema: strafcorner training met echte uitlopers. John en
Lart wisten er allebei nog eentje mee te pikken. Met 5-0 op de teller en nog 10
minuten te spelen vond iedereen het wel mooi geweest. Net op het moment dat er
respectievelijk tevredenheid en gelatenheid over de beide teams is neergedaald
wist DES nog een laatste troef uit te spelen. Een tactische zet van coach
Jansen. Deze had zijn evenknie Hein van Bladel nooit aan zien komen. Jansen
haalt een van zijn spelers uit het veld en besluit persoonlijk orde op zaken te
stellen. En met succes! Hij organiseert zijn tenue en als een waar veldheer
spoed Jansen zich naar voren met bal. Terwijl hij zijn mannen op de juiste plek
dirigeert, laveert hij al combinerend door de Waalwijkse verdediging. En, nog geen
30 seconden in het veld, weet hij Jogghum met een spijkerharde slag in de
linker hoek te verschalken. Meteen werd duidelijk wie de slagtraining bij DES
verzorgt. Respect en waardering alom ook vanuit het Waalwijkse kamp. Tactisch
gezien was het optreden van coach Jansen een meesterzet. Gelukkig voor Waalwijk
klonk het eindsignaal. Wederom een eclatante zege van Waalwijk over DES.
Terecht natuurlijk en tegelijkertijd met respect voor onze makkers uit
Kaatsheuvel.
Onder toezicht van Hertog Jan werd onderling
nog de wedstrijd geëvalueerd. Daar was niet veel inzicht voor nodig want ook
zij zien dat het lange-klappen-snel-thuis-concept niet werkt. Wat wel van heel
groot inzicht getuigd is dat beide veteranenteams nu reeds openlijk
fusiebesprekingen voeren. KMHC Waalwijk en MHC DES moeten gewoon HC Contrefort
ofzo worden. Op termijn zijn beide verenigingen daar het beste mee. En laten we
vooral niet te lang wachten om hier mee te beginnen. Laat het Bruisend Hart
maar gewoon aan de Eikendijk zijn waar een grote bloeiende hockeyvereniging
gehuisvest kan worden. Het grote voorbeeld is coach Jansen (niemand die zo mooi
“Hup, DES” kan roepen). Hij stond ’s middags gewoon fris gewassen Waalwijk
Heren 1 toe te juichen!
Het
enige jammere eraan is misschien dat we zondag de laatste echte derby hebben
gespeeld zonder dat we het zelf wisten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten