19 oktober 2010
Enfin, zondag 17 oktober 10.30, Zevenbergen uit. Voor iedereen toch een ander soort potje dan op andere velden. Onbekend maakt onbemind. ’s Herenwegen waren dit weekend veelal opgebroken en 7-bergen ligt toch redelijk desolaat in het epicentrum van de bietencampgane. Ondanks dat alles waren de Vets rijkelijk vroeg aanwezig op een zonnig hockeyterrein. Zowaar de boiler van het koffiemasjien was ook al opgewarmd en de tegenstanders kwamen ook al binnengedruppeld.
Tijdig een beetje inballen, inlopen en de juist ingevlogen, onverschrokken, kiepert met de vele namen, een beetje inmeppen. Het arbitrale duo betrad het veld en oogde enigszins bekend…
Zoals te verwachten begon 7-Bergen meteen na acquit met een straf tempo. Zo straf dat het loopwonder al na 5 minuten zich terugtrok in de catacomben. Zelfs al voor de 1-0 viel. De zevenbergers kregen niet lang de gelegenheid om van de voorsprong te genieten want John had ‘m er al rap bij hun in liggen. Johns 2e viel ook al vlug hetgeen wat rust in de tent bracht. De 3e had een hele mooie kunnen zijn. Soort van cornertje komt via een kluts van John stick voor langs, Pul maakt een buikschuiver om ‘m in te tikken. Mis! Hein erachter, kan niet slaan want er ligt iemand voor. Dan maar hoog op John. Die tikt ‘m erin. Afgekeurd voor tennissen? Hij was zo mooi. Telt toch gewoon? Nope. De arbiter is onverbiddelijk. Jammer. Doorgaan dan maar. Ewout beukt eens lekker een balletje de cirkel in en het is weer eens John die scoort. Deze keer met een hele fraaie tip-in.
Ruststand 1-3
In de rust vertelt Ice-T nog eens de stratego en waarschuwt voor een sterker offensief van zowel 7-Bergen als de arbitrage. En raad eens? Hij had meer dan gelijk. 7-Bergen schuift een mannetje naar voren en het arbitrale duo wordt langzaamaan arbitrair. De missie voor alles wat 7-Bergen heet is duidelijk: er moeten punten gepakt worden. Onze kiep, met de vele namen, weet nog een keer op onnavolgbare wijze met een katachtige duik zijn kooi schoon te houden maar de keer erop moest ie toch echt achter het net vissen. 2-3! Ze komen dichterbij en de spanning is om te snijden. Het offensief blijft aanhouden en de arbiters nemen het ook allemaal niet meer zo nauw. Op het juiste moment weet Folkert de cirkel te penetreren en legt al zijn frustratie in dat ene schot. Desnoods met keeper en al maar hij zal er in! En ja hoor de 2-4 is een feit en de verlossing is nabij. Geheel Dames 1 stond te gillen van vreugde toen zij Folkert, omringd door teamgenoten, weg zagen lopen naar eigen veldhelft. Was deze keer dan echt Folkert el Salvador? Niets ervan! 7-Bergen jast nog even een strafcorner hoog in de touwen. Hein en Ice-T ageren nog wat maar de scheids is niet te vermurwen. Sterker nog, hij neemt niet eens de moeite om zijn collega aan de andere kant te consulteren. In de 1e helft had ie gelijk door die van John af te keuren en nu heeft ie om dezelfde reden ook gelijk. 3-4 en de spanning blijft toenemen. Door het offensieve spel van de 7-Bergers vallen er achterin gaten. Af en toe mocht het wel eens lukken om door te breken maar de diepe spits stond met regelmaat te kranten. Nog maar eens aanzetten dan. Hup een cornertje voor Waalwijk. Schuivertje naar rechts op John, beetje pielen, passje op de Pul, goal. 3-5. Is dit dan de doodsteek voor de bietenboeren? Ja. Maar ze laten het er niet bij zitten. Het wordt nog 4-5 en hoewel de scheids er nog alles aan doet om toch nog punten voor de thuisploeg te vergaren, middels het doneren van een strafcorner buiten tijd, is dat ook de eindstand.
Eindstand 4-5
Waalwijk
heeft collectief geknokt, degelijk gespeeld en niet gemauwd. Zowaar een hele
mooie zwaarbevochten overwinning. Volgens Jotto zijn we al Herbstmeister, maar
om dat te mogen zeggen zullen we nog een potje of 5 moeten spelen. Nu eerst 2
weken rust en lekker een beetje doortrainen. Dan op naar WereDi. Samen met
Liberty de runner-up in de huidige stand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten