22 oktober 2007
|
Writersblock, Jan Wolkers dood, weer geen Nobelprijs voor de
literatuur en verloren met 3-3.
Morgen ga ik met een speciale vlucht naar Rome om in de
Sixtijnse kapel te biechten en tot en met zaterdag verblijf ik rond de
pauselijke paleizen om voor al mijn zonden en voor alles wat ik ooit op het
hockeyveld en daarbuiten heb misdaan boetedoening te doen. Te hard in de
duels, te veel bier, gooien met sticks, kwaad van het veld lopen en alsof dat
nog niet genoeg is verzaken in de verslaglegging. Het liefst zou ik de voeten
van der Papst kussen en beterschap beloven. Het spijt me, ik kon het gewoon
niet. Ik was geblokkeerd, verbitterd, droomde en werd badend in het zweet
wakker toen na een prima start tegen Warande het eerste tegendoelpunt viel.
Mijn tegenstander even uit het oog verloren en prompt een goal. Kort daarna
faalde ik nogmaals en werd het 3-2. Gelukkig had Bart al voor een voorsprong
gezorgd met een Bartiaanse backhand, een weergaloze counter en een perfect
ingeschoten strafcorner, waardoor hij (vrijwel) in zijn eentje zorgde voor
een comfortabele uitgangspositie. Op deze hete, zonnige dag des heren in
oktober leek het erop dat wij met een 3-1 voorsprong aan de derde helft
konden beginnen om onze trappistenbroeders eer aan te doen. Onze heilige
Pieter op het middenveld speelde immers magistraal, indringers in de cirkel
werden door Lart bijna gekruisigd, Mark jr. was goddelijk in zijn
passeerbewegingen en Ruud had bijna het laatste oordeel geveld. Jack,
vertwijfeld zoekend naar de Engel op de lat, zag tot ieders ontzetting in de
laatste minuut een messcherp schot hoog in de touwen verdwijnen. Het heilige
vuur werd ruw gedoofd. Slechts één punt restte ons, maar tevens ook een
lichtpunt en dat geeft ons hoop mannenbroeders. Om nog maar te zwijgen over
onze nieuwe gewaden die ons en de sponsoren in nog hogere sferen zal brengen.
Want deze aflevering van de competitie zal hoe dan ook worden rechtgezet. We
zijn immers in goede handen van onze prediker Rob die ons wekelijks weer een
spiegel voorhoud, zodat we het in onszelf zoeken en elkaar vooral op zondag
de weg wijzen. Dus mannen blijft geloven in het goede. We zijn nog niet
halverwege en er leiden vele wegen naar Rome. Het laatste avondmaal is pas
aan het eind van de competitie.
Gegroet en god zij met u
Uw boodschapper Nico
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten