15 maart 2009
|
|
Zevenbergen A - Waalwijk Vet A, 15 maart 2009
Wederom werden de
WWvets bij het verzamelpunt aan de Olympiaweg te WW verwelkomd door een aangenaam
lentezonnetje. Vandaag stond Zevenbergen op het programma, de nummer drie op
de ranglijst. Zevenbergen...in geen van 28 hockeyjaren is uw razende reporter
hier neergestreken. Volledig onbekend, niet meer dan een anonieme
plaatsverwijzing op een blauw ANWB bord op weg naar het strand. Voorzien van
allerlei soorten en maten van navigatie, in mijn geval een LartLart, zette
het WWvet konvooi koers richting het westen.
Een dikke 40 minuten voor aanvang, arriveerden de WWvets in het Zevenbergse, alwaar van de tegenstander nog geen spoor te bekennen was. Vreemd gezien het feit dat de heenwedstrijd in een zwaarbevochten 2-2 was geëindigd, en Zevenbergen de klus toch wel serieus aanpakte. |
De
wedstrijd begon en Zevenbergen had er duidelijk zin in. Veel positie
wisselingen op het middenveld, een inschuivende verdediger gaf hen veel druk
naar voren, welke gestructureerd en professioneel afgeweerd door de WWvet
verdediging. Achter deze colonne van opportunisme liet Zevenbergen een gat
vallen waar een zware kruiser doorheen kon varen. Met admiraal b.d. J. vd Akker
(aka John vd A.) in de gelederen, wisten de WWvets hier wel raad mee. Bij
balverlies door Zevenbergen (eg. bal over de achterlijn, overtreding of de
frequente foute pass) werd door uw geliefde WWvets middels een snelle
omschakeling omgezet in een massale terugtrekaktie voor de Zevenbergers.
Uitnemen - tik - tik - effe versnellen - pingeldepingel - bam: 0-1 voor de Vets. 7bergen zette steeds druk op de bal maar zoals al gememoreerd, was er zo'n grote afstand tussen hun middenveld en verdediging dat de WWvets steeds een vrije man wisten vinden. Over vele schijven, zonder dat er een van 7bergen tussen kwam, werd de bal vanaf de achterlijn voorgetrokken op Joep: 0-1. Joep nam alvast een voorschot op een prima pot, langs de kant werd al gesproken van de renaissance van Joep.
De 0-2 viel nog voor den rust, en werd op een zelfde manier geëxecuteerd, waarbij deze keer John de trekker overhaalde. 7bergen had nog een verdwaalde strafcorner, maar door de hechte, geconcentreerde verdediging was er voor hun geen doorkomen aan. De rechtsbuiten voelde zich nog 20, maar die had de pech dat je Mathé "NOAD" H. altijd 3x voorbij moet.
Een ander hoogtepunt was Kees die liet zien eens wat "onder de bal kruipen" exact betekent, om vervolgens toch maar dekking te zoeken.
0-2 bij rust, maar volgens MarkJr 3:16 is de pot veilig bij 0-3, dus wisten we wat ons te doen stond in de tweede helft.
De Pul werd in de rust nog even gekraakt, hetgeen soelaas, maar geen doorbraak inleidde. In de tweede helft gingen de WWvets door waar ze gebleven waren, goed hockey met een flinke lepel vechtlust.
Ruud, normaal de man van de droge intikkerdt, miste 2x opzichtig een, voor iemand van zijn niveau, zulke makkelijke bal dat het woord "omgekocht" al rondzong. Achteraf werd dit toneelstukje door hem opgevoerd, zodat hij alle ogen op zich gericht wist bij de aktie die ging volgen. Eén verdediger het bos in, tweede verdediger het bos in, derde verdediger spartelend als een (slechte) hiphopper op de grond achterlatend, komt dat schooooooooot...goal! Lekker halfhoog in de verre hoek: 0-3.
7bergen bleef aandringen voor de ere treffer, maar die ene keer dat er een gaatje in WWvet verdediging wordt gevonden, dan staat daar Jack. Om zijn woorden: "Hô, hô, tot hierrh en niet verrhderrh!" wat kracht bij te zetten, hief hij zijn handschoen ten hemel en wist het schot via de lat uit te verdedigen. Uiteindelijk kreeg 7bergen nog loon naar werken in de vorm van de 1-3, maar daar bleef het bij.
Heren
Veteranen AUitnemen - tik - tik - effe versnellen - pingeldepingel - bam: 0-1 voor de Vets. 7bergen zette steeds druk op de bal maar zoals al gememoreerd, was er zo'n grote afstand tussen hun middenveld en verdediging dat de WWvets steeds een vrije man wisten vinden. Over vele schijven, zonder dat er een van 7bergen tussen kwam, werd de bal vanaf de achterlijn voorgetrokken op Joep: 0-1. Joep nam alvast een voorschot op een prima pot, langs de kant werd al gesproken van de renaissance van Joep.
De 0-2 viel nog voor den rust, en werd op een zelfde manier geëxecuteerd, waarbij deze keer John de trekker overhaalde. 7bergen had nog een verdwaalde strafcorner, maar door de hechte, geconcentreerde verdediging was er voor hun geen doorkomen aan. De rechtsbuiten voelde zich nog 20, maar die had de pech dat je Mathé "NOAD" H. altijd 3x voorbij moet.
Een ander hoogtepunt was Kees die liet zien eens wat "onder de bal kruipen" exact betekent, om vervolgens toch maar dekking te zoeken.
0-2 bij rust, maar volgens MarkJr 3:16 is de pot veilig bij 0-3, dus wisten we wat ons te doen stond in de tweede helft.
De Pul werd in de rust nog even gekraakt, hetgeen soelaas, maar geen doorbraak inleidde. In de tweede helft gingen de WWvets door waar ze gebleven waren, goed hockey met een flinke lepel vechtlust.
Ruud, normaal de man van de droge intikkerdt, miste 2x opzichtig een, voor iemand van zijn niveau, zulke makkelijke bal dat het woord "omgekocht" al rondzong. Achteraf werd dit toneelstukje door hem opgevoerd, zodat hij alle ogen op zich gericht wist bij de aktie die ging volgen. Eén verdediger het bos in, tweede verdediger het bos in, derde verdediger spartelend als een (slechte) hiphopper op de grond achterlatend, komt dat schooooooooot...goal! Lekker halfhoog in de verre hoek: 0-3.
7bergen bleef aandringen voor de ere treffer, maar die ene keer dat er een gaatje in WWvet verdediging wordt gevonden, dan staat daar Jack. Om zijn woorden: "Hô, hô, tot hierrh en niet verrhderrh!" wat kracht bij te zetten, hief hij zijn handschoen ten hemel en wist het schot via de lat uit te verdedigen. Uiteindelijk kreeg 7bergen nog loon naar werken in de vorm van de 1-3, maar daar bleef het bij.
Epiloog: Om 14:30 speelde ook WW Heren 1 hun wedstrijd bij Zevenbergen.
Jotto, fervent hockeyliefhebber, had zijn plekkie aan de kant al ingenomen,
maar zag tot zijn afgrijzen alle andere WWvetters vertrekken. Als een ware
Wickie de Viking verzon Jotto een list: hij plaatste in een onbewaakt ogenblik
zijn autosleutels in de jas van Kootsj. Vervolgens belde een kwartiertje later
op naar de nietsvermoedende WWvetters en route: "Heeft een van jullie
toevallig mijn autosleutels?". Tsja, in het zicht van de (oude) haven,
restte de WWvetters niets anders dan terug te keren en gezellig met Jotto Heren
1 naar de overwinning te schreeuwen. Het bleef lang onrustig in 7bergen!
Lezersvraag: Hoe maak je van een Cocker Spaniel een Kees'hond?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten