27 oktober 2008
|
|
DES Vet A - Waalwijk Vet A, 26 oktober
2008
De
WWvets is een team met een heel groot hart, wij worden gezien als de
"Moeder Theresa" van het hockey. Alle verschoppelingen en
randfiguren van de maatschappij nemen wij op in onze groep en laten wij
donderdags op ons eigen Cruyffcourt onder gediplomeerde begeleiding een
balletje slaan. Op deze manier kunnen zij hun zelfvertrouwen herwinnen en
wordt voorkomen dat ze afglijden in de criminaliteit of de hand aan hun zelf
slaan. In Nederland is "Vol is vol" een vaak misbruikte uitspraak,
maar bij de WWvets niets van dit alles. Ookal zijn we met 18 selectie
spelers, er is altijd plaats in de WWvets herberg. De WWvets vragen hiervoor
geen vergoeding en ontvangen hiervoor geen subsidie, de dankbaarheid van onze
protegé's en dat zij weer met gerechte rug, kin omhoog over straat durven
gaan is voldoende beloning. Helaas worden ook de WWvets geconfronteerd met de
veranderde maatschappelijke waarden en normen.
|
Er was slecht weer, veel regen en veel wind, voorspeld,
maar het overlopen naar "die van DES" van een van onze adoptées kwam
toch als een donderslag bij heldere hemel. Hij was in al zijn onschuld in de
"heb-medelijden-wij-zijn-zo-zielig" tactiek en de belofte van de
spreekwoordelijke "gouden hockeybergen" van de DESser's getrapt ende
getuind, en had in een nieuw wereldrecord zijn maagdelijk WWvet shirt verruild
voor het vervloekte oranje van die van de Eikenlaan. Zijn uitspraak "klaar
voor een nieuwe toekomst" kreeg zo een onverwachte wending.
En het begon allemaal zo gemoedelijk, harmonieus en warm met de zeer goed verzorgde wedstrijdbespreking in Huize Dirks. Daar ging het over zaken als: de financiën van de WWvets, en dat iedereen weer bij de vrouw moet gaan smeken om €50,- te mogen doneren, over manipuleren, over G-hockey, over 600ste lid, en maar weinig over de aanstaande wedstrijd. Totdat de MarK A.K.A. "de Strateeg" het woord kreeg en de tactiek ontvouwde waarmee we DES bij de lurven gingen pakken. DES staat bekend om het afwachtende, fysieke, verdedigende spel waarbij er met lange klappen de twee spitsen worden gezocht. Mandekking op de spitsen, een verzwaard middenveld en aanvallers via de flank zouden ons de overwinning gaan brengen.
Ondanks de reeds vermeldde teleurstelling direkt voorafgaand aan de wedstrijd, begon Waalwijk zeer geconcentreerd aan de pot en hadden al snel meer balbezit. Waar de WWvets gestructureerd richting het DESse doel marcheerden en de (in zeer goede vorm verkerende) keeper van de hunne enkele malen onder vuur namen, probeerde hullie vruchteloos onze verdediging met lange en ferme klappen te verrassen danwel te verschalken. Balbezit en kansen voor ons, een enkele counter voor die van hun, maar geen doelpunten. Tot de 2e strafcorner voor DES. De eerste ging ruimschoots naast, maar het kanon van DES had zijn offset weggecalibreerd en wist feilloos en hard de onderhoek te vinden: 1-0.
"Shit happens!", en de druk op de DESse cirkel werd verhoogd. Niet lang daarna werd een aanval over de zijkant via meerdere schijven doeltreffend afgerond door Nico: 1-1, niks aan de hand. De rest van de eerste helft etaleerden de WWvets meer van hetzelfde, maar geen doelpunten meer.
De WWvets gaan na rust door waar we gebleven waren, op zoek naar de gooolen. DES leunt hoe meer en hoe verder naar achteren, zetten het fysieke aspect wat zwaarder aan, en dan wordt niet het conditionele deel bedoeld, maar het betere duw -en trekwerk, doorlopen-op-de-tegenstander, knietje hier en het hakken zonder kapvergunning. Van dit alles mocht het meeste doorgang vinden van het arbitrale duo zolang er maar een greintje voordeel voor Waalwijk te bespeuren was. Versnelling met de bal aan de stick, aangetikt worden en daardoor al struikelend in de cirkel eindigen viel blijkbaar ook onder die noemer en de (bij de rust ingewisselde (??)) scheids nam ook steeds ruim de tijd voor om het een en ander uit te leggen, gepokt en gemazzeld noemt men dat. Maar ook onder deze omstandigheden wisten de WWvets voldoende kansen te creëren, maar waren er in de eerste helft enkele ballen knap geweerd door de keeper van DES, daar ging hij in de 2e helft lekker mee verder. Ongelooflijk, maar waar: een momentje van onderschatting en vruchteloos appelleren betekende 2-1 voor DES. Net als in de 1ste helft was dit het teken om er een tandje bij te doen en moest ook de goalie van DES capituleren op een inzet van Ruud. Loon naar werken, maar de WWvets wilden meer; zo'n veldoverwicht moet resulteren in 3 punten. Helaas...vele kansen en een handjevol strafcorners waren niet aan ons besteedt. Zoals zovaak, als je zelf niet scoort, dan doet de tegenstander dat wel en zo geschiedde... Een van de uitvallen van DES levert een strafcorner op en nu ging deze net zo hard als die in de 1ste helft in de andere onderhoek: 3-2. Lesje in effectiviteit!
Meer werd er niet meer gescoord, en zo stonden de WWvets na een wedstrijd lang geen enkel moment in de problemen te zijn geweest, met lege handen. Een parallel kan getrokken worden met een voetbalwedstrijd uit het verleden: We gaan terug naar het EK2000, halve finale Nederland - Italië; JC zou het zo formuleren: "DES kan niet van je winnen, maar je kan wel van ze verliezen!"
En het begon allemaal zo gemoedelijk, harmonieus en warm met de zeer goed verzorgde wedstrijdbespreking in Huize Dirks. Daar ging het over zaken als: de financiën van de WWvets, en dat iedereen weer bij de vrouw moet gaan smeken om €50,- te mogen doneren, over manipuleren, over G-hockey, over 600ste lid, en maar weinig over de aanstaande wedstrijd. Totdat de MarK A.K.A. "de Strateeg" het woord kreeg en de tactiek ontvouwde waarmee we DES bij de lurven gingen pakken. DES staat bekend om het afwachtende, fysieke, verdedigende spel waarbij er met lange klappen de twee spitsen worden gezocht. Mandekking op de spitsen, een verzwaard middenveld en aanvallers via de flank zouden ons de overwinning gaan brengen.
Ondanks de reeds vermeldde teleurstelling direkt voorafgaand aan de wedstrijd, begon Waalwijk zeer geconcentreerd aan de pot en hadden al snel meer balbezit. Waar de WWvets gestructureerd richting het DESse doel marcheerden en de (in zeer goede vorm verkerende) keeper van de hunne enkele malen onder vuur namen, probeerde hullie vruchteloos onze verdediging met lange en ferme klappen te verrassen danwel te verschalken. Balbezit en kansen voor ons, een enkele counter voor die van hun, maar geen doelpunten. Tot de 2e strafcorner voor DES. De eerste ging ruimschoots naast, maar het kanon van DES had zijn offset weggecalibreerd en wist feilloos en hard de onderhoek te vinden: 1-0.
"Shit happens!", en de druk op de DESse cirkel werd verhoogd. Niet lang daarna werd een aanval over de zijkant via meerdere schijven doeltreffend afgerond door Nico: 1-1, niks aan de hand. De rest van de eerste helft etaleerden de WWvets meer van hetzelfde, maar geen doelpunten meer.
De WWvets gaan na rust door waar we gebleven waren, op zoek naar de gooolen. DES leunt hoe meer en hoe verder naar achteren, zetten het fysieke aspect wat zwaarder aan, en dan wordt niet het conditionele deel bedoeld, maar het betere duw -en trekwerk, doorlopen-op-de-tegenstander, knietje hier en het hakken zonder kapvergunning. Van dit alles mocht het meeste doorgang vinden van het arbitrale duo zolang er maar een greintje voordeel voor Waalwijk te bespeuren was. Versnelling met de bal aan de stick, aangetikt worden en daardoor al struikelend in de cirkel eindigen viel blijkbaar ook onder die noemer en de (bij de rust ingewisselde (??)) scheids nam ook steeds ruim de tijd voor om het een en ander uit te leggen, gepokt en gemazzeld noemt men dat. Maar ook onder deze omstandigheden wisten de WWvets voldoende kansen te creëren, maar waren er in de eerste helft enkele ballen knap geweerd door de keeper van DES, daar ging hij in de 2e helft lekker mee verder. Ongelooflijk, maar waar: een momentje van onderschatting en vruchteloos appelleren betekende 2-1 voor DES. Net als in de 1ste helft was dit het teken om er een tandje bij te doen en moest ook de goalie van DES capituleren op een inzet van Ruud. Loon naar werken, maar de WWvets wilden meer; zo'n veldoverwicht moet resulteren in 3 punten. Helaas...vele kansen en een handjevol strafcorners waren niet aan ons besteedt. Zoals zovaak, als je zelf niet scoort, dan doet de tegenstander dat wel en zo geschiedde... Een van de uitvallen van DES levert een strafcorner op en nu ging deze net zo hard als die in de 1ste helft in de andere onderhoek: 3-2. Lesje in effectiviteit!
Meer werd er niet meer gescoord, en zo stonden de WWvets na een wedstrijd lang geen enkel moment in de problemen te zijn geweest, met lege handen. Een parallel kan getrokken worden met een voetbalwedstrijd uit het verleden: We gaan terug naar het EK2000, halve finale Nederland - Italië; JC zou het zo formuleren: "DES kan niet van je winnen, maar je kan wel van ze verliezen!"
LEERMOMENT:
Een goede strafcorner zou een prettige aanvulling zijn op het goed verzorgde hockey van de WWvets. Werk aan de winkel!
Een goede strafcorner zou een prettige aanvulling zijn op het goed verzorgde hockey van de WWvets. Werk aan de winkel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten